Na poobiedniej rekreacji s. Maria Grzesiuk i s. Danuta Lipińska pokazały nam zdjęcia z nowo otwartej placówki w Trivento i opowiedziały o swoim zaangażowaniu apostolskim i o pracach, jakie udało się podjąć w ciągu siedmiu miesięcy pobytu w nowej rzeczywistości. Natomiast we wtorek zebrałyśmy się, jako centrum, w domu generalnym na jednodniowym dniu odnowy i spotkań w ramach naszego przygotowania się do obchodów 100-lecia powstania naszego Zgromadzenia.
Było to drugie tego typu spotkanie. Jako centrum postanowiłyśmy, w ramach przygotowania do obchodów 100 - lecia Zgromadzenia, powrócić do korzeni Zgromadzenia i charyzmatu. W czasie pierwszego spotkania, które odbyło sie w okresie bożonarodzeniowym, pochylałyśmy się nad wybranymi listami Julii – m. Urszuli do jej przyjaciółki Ilse von Düring, odnajdując w życiu młodej Julii ślady charyzmatu, który Bóg kształtował w sercu matki Urszuli od jej narodzin. To, co nam pozostawiła jako duchową spuściznę, było treścią jej całego życia, w pełni poddanego tchnieniu Ducha Świętego. Każda wspólnota po pogłębionej refleksji wspólnotowej nad listami do Ilse wybrała te wartości, które uważała za ważne dla wspólnoty, tak aby je wcielać i nimi żyć.
Wtorkowe spotkanie, 23 kwietnia br., składało się z trzech części. W pierwszej, przedpołudniowej części przeniosłyśmy się w czasie o 100 lat wstecz, do kwietnia 1920 roku, kiedy to matka Urszula przyjechała do Rzymu, pełna ufności, że uzyska w szybkim czasie zatwierdzenie konstytucji dla nowo powstałego Zgromadzenia. Napotkała na wiele trudności, przeżyła ogrom cierpienia. Starałyśmy się odtworzyć wydarzenia tamtego okresu i wczuć się w przeżycia m. Urszuli, wyrażone przez nią w Kronice i w Listach do sióstr. Po obiedzie, w drugiej, centralnej części naszych spotkań, dzieliłyśmy się refleksjami po przeczytaniu listów matki Urszuli z 1920 roku, zaadresowanych do Marii Teresy, o. Włodzimierza i do sióstr. Dzieliłyśmy się tym, co nas uderzyło i co nam się wydawało, że Matka kieruje osobiście do każdej z nas. Zadałyśmy sobie też pytanie o to, czego nam brakuje w związku z tym, co przeczytałyśmy. Czego brakuje w naszym życiu urszulańskim we Włoszech, a na co matka Urszula zwracała szczególną uwagę i uważała za istotne. Trzecia część była małą weryfikacja naszej pracy wspólnotowej nad wartościami, które w grudniowym spotkaniu wybrałyśmy jako przedmiot pracy nad sobą w aspekcie indywidualnym i wspólnotowym.
Miałyśmy też mały moment na podzielenie się naszym wyjazdem do Cesana z misją urszulańską do Parafii pw. św. Idziego (zob. opowiadanie o misji w Cesena) w czasie Wielkiego Postu.
Powrót do korzeni, pochylanie się nad charyzmatem, z pragnieniem odnowy życia ma swoje jedyne i najważniejsze odniesienie: Jezus Chrystus i Jego Ewangelia. Dlatego też zakończyłyśmy nasze spotkania adoracją Najświętszego Sakramentu, jako wyraz naszej bezpośredniej relacji z Chrystusem, Dawcą nowego życia, którego pragniemy z miłością naśladować i włączyć się w Jego misję zbawczą. Dziękowałyśmy też za dar naszej Matki Założycielki i piękno naszego charyzmatu. Duchowy element wiążący nas z Chrystusem jednoczył nas, by razem żyć charyzmatem i szukać u Jezusa tego, co odkrywamy za ważne i istotne dla naszego urszulańskiego życia. Wszystko zakończyłyśmy uroczystą kolacją.
s. Danuta Benisz
Wszystkie zdjęcia w Google Photos