Boże Narodzenie jest czasem radości i pokoju, i w tej atmosferze przeżyłyśmy tegoroczne  Święta. Siostry ze wspólnot w Lublinie gościły m. Beatę Mazur i s. Teresę Iwan. Spotkałyśmy się na wspólnej modlitwie, wieczerzy wigilijnej i kolędowaniu. Bogu niech będą dzięki za dar wspólnoty i wszystkie łaski, którymi nas obdarza.

Maryjo, wobec Twojej cudownej wiary - cóż ja powiem o swojej wierze?
Wierzę, ale jak mało wiara oddziaływa na moje życie! Patrzeć na ludzi, na świat, na siebie okiem wiary - to czyni nasze życie Bożym. W innym świetle przedstawia mi się ono, gdy na nie patrzę tylko okiem ciała, a w innym, gdy ogarniam je okiem duszy, to jest okiem wiary. Oko ciała widzi materię, przedmioty, świat zewnętrzny i wszystko, co się odnosi do świata zewnętrznego. Oko duszy wszędzie odkrywa to, co jest niewidzialne dla oka ciała – widzi Boga, Jego rękę, działanie i wolę.

Adwent to czas radosnego oczekiwania i w Krakowie był to czas częstszych wspólnych spotkań.
Nasze  studentki, a my wraz z nimi, biegały co ranek na roraty do pobliskich kościołów, poza tymi porankami kiedy roraty były w naszej kaplicy. Po naszych roratach spotykałyśmy się na śniadaniu i porannej kawie lub kakao. W okresie przedświątecznym nie mogło zabraknąć pierników i choinki.

Naród kroczący w ciemnościach
ujrzał światłość wielką;
nad mieszkańcami kraju mroków
światło zabłysło.
Iz 9, 1

Drodzy Przyjaciele!
W tym świątecznym czasie nasz Pan i Bóg zaprasza nas do Betlejem, miejsca pokoju i ciszy, prostoty i głębi. Jedynego miejsca, w którym warto być i o które warto zabiegać. Pośpieszmy bez wahania z Maryją, najpiękniejszą myślą Boga i Jego arcydziełem, oraz Świętym Józefem i stańmy w zachwycie i uwielbieniu przed Dzieckiem, które jest naszym Zbawicielem. Przyłączmy się do anielskich chórów, by wyśpiewać chwałę Bogu.