Drugą kadencję przełożonej generalnej rozpoczynam z drżeniem serca, mając pełniejszą świadomość zadań i odpowiedzialności, która z tą posługą jest związana. Zawierzam ją przede wszystkim Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu, który jest dawcą wszelkiej łaski i błogosławieństwa. Sercu Jezusa Konającego zawierzam także siebie, każdą Siostrę, prowadzone przez Zgromadzenie dzieła i podejmowane prace, nasze wspólnoty i kraje, w których żyjemy. Z tego Boskiego Serca, źródła mocy i miłości, pragniemy czerpać wszelką mądrość i zrozumienie do codziennego przeżywania wciąż na nowo naszego urszulańskiego charyzmatu. Niech Maryja, Służebnica Pańska, i nasza święta Matka Założycielka wypraszają potrzebne łaski, tak aby nasza Rodzina zakonna mogła żyć i pracować na większą chwałę Bożą, pożytek Kościoła i tych wszystkich, do których jesteśmy posłane.
Kochane Siostry, w sierpniu mija 50. rocznica tragicznej śmierci śp. m. Franciszki Popiel i s. Urszuli Kuleszanki. Mimo upływu czasu pamięć o matce Franciszce w naszym Zgromadzeniu jest wciąż żywa i to nie tylko wśród starszych pokoleń sióstr, które ją znały i kochały. Matka Popiel pozostawiła po sobie bogatą spuściznę, m.in. w postaci listów i okólników pisanych do Zgromadzenia. Wiele z nich ukazało się w tomiku z serii Ocalić od zapomnienia, wydanym dziesięć lat temu, z okazji 40. rocznicy śmierci. Cenną pozycją o śp. m. Popiel jest książka s. Teresy Sułowskiej pt. Zawsze w prawdzie [1], zawierająca oprócz listów i przemówień relacje i wspomnienia osób, które ją znały. Książka obejmuje okres całego życia śp. m. Franciszki – od dzieciństwa i młodości poprzez życie zakonne i ośmioletnią posługę przełożonej generalnej naszego Zgromadzenia. Zwłaszcza listy pisane do sióstr zawierają cenne myśli, które nie straciły na aktualności, ponieważ były pisane przez osobę, która znała Założycielkę i wzrastała duchowo pod bezpośrednim jej wpływem [2].
W związku z powyższą rocznicą XVI Kapituła Generalna Zgromadzenia jednogłośnie podjęła uchwałę, aby ogłosić Rok Matki Franciszki Popiel, co niniejszym czynię. Rozpoczniemy go w dniu 16 sierpnia br., w 50. rocznicę śmierci Matki, i zakończymy rok później, 16 sierpnia 2014. Sposób jego przeżycia i inicjatywy z nim związane pozostawiamy do przemyślenia i realizacji w poszczególnych centrach Zgromadzenia. Nie zabraknie wspólnych inicjatyw, zwłaszcza w Polsce, gdzie już w pierwszym dniu obchodów zostanie zorganizowana przez wspólnotę pniewską pielgrzymka autokarowa do Węgierek k. Wrześni – miejsca wypadku drogowego, w którym straciły życie m. Popiel i s. Kuleszanka. Tego samego dnia, jak co roku, siostry wspólnoty pniewskiej i z innych wspólnot przebywające w Pniewach spotkają się na wieczornej modlitwie przy jej grobie na cmentarzu.
W programie pracy duchowej na kolejny rok (2013/2014) proponuję przynajmniej jedno spotkanie każdego miesiąca poświęcone m. Popiel w celu pełniejszego zapoznania się z osobą śp. m. Franciszki, z jej bogactwem duchowym, umiłowaniem Kościoła, prostotą i radością życia zanurzonego w Bogu i w służbie innym. Mam nadzieję, że „spotkanie” z m. Popiel podczas tego Roku poświęconego jej osobie zaowocuje w każdej z nas odkryciem i zgłębieniem na nowo naszego urszulańskiego charyzmatu, w którym Matka tak bardzo była rozmiłowana.
Podczas prac kapituły podjęłyśmy jeszcze jedną inicjatywę – idąc za sugestią pewnej grupy Sióstr, wyrażoną w nadesłanym grupowym wniosku do kapituły, włączyłyśmy bł. Jana Pawła II do Patronów naszego Zgromadzenia. Wiemy dobrze, jak bardzo kard. Karol Wojtyła, a potem Papież Jan Paweł II czuł się związany z naszym Zgromadzeniem, jak bardzo leżała mu na sercu beatyfikacja, a potem kanonizacja naszej Matki Założycielki (dwa procesy dot. cudów m. Urszuli były przeprowadzone w kurii krakowskiej pod kierunkiem ówczesnego Metropolity Kościoła Archidiecezji Krakowskiej kard. K. Wojtyły). Listy i przemówienia skierowane do Zgromadzenia przy różnych okazjach przez Papieża Jana Pawła II same świadczą o tym, jak bardzo był zafascynowany osobą św. Urszuli i naszym urszulańskim charyzmatem. Bł. Janowi Pawłowi II, także wobec zbliżającej się jego kanonizacji, pragniemy powierzać całe nasze Zgromadzenie, a zwłaszcza sprawę nowych powołań.
Na zakończenie tego listu pragnę serdecznie podziękować Wspólnotom i poszczególnym Siostrom za nadesłane życzenia i modlitewną bliskość. Dziękuję zwłaszcza Siostrom chorym za modlitwę w intencji mojej i całego naszego Zgromadzenia, połączoną z darem ofiary i cierpienia, szczególnie w czasie trwania XVI Kapituły Generalnej. Nadal polecam siebie i siostry z rady generalnej pamięci modlitewnej Sióstr, abyśmy umiały z gorliwością, miłością i pokorą służyć naszej Rodzinie Zakonnej.
Serdecznie pozdrawiam każdą z Sióstr i łączę pozdrowienia od sióstr z rady generalnej –
(-) m. Franciszka
[1] S. Teresa Sułowska, Zawsze w prawdzie. Matka Franciszka Popiel, Warszawa 1991.
[2] Zob. M. Jolanta Olech, Wstęp do: M. Franciszka Popiel, Listy do Sióstr 1955-1963, z serii Ocalić od zapomnienia, Warszawa 2004.
