Córka Piotra i Zofii z Wrotków. Pochodziła z religijnej, wielodzietnej rodziny rolniczej. Pomagała rodzicom w gospodarstwie, a później pracowała w Stowarzyszeniu Tercjarek w Warszawie. Tam w 1922 była na odczycie Matki Założycielki, która mówiła o swojej działalności, o dzieciach, które przywiozła z Danii. Prosiła nie tylko o pomoc materialną, ale o zgłaszanie się osób, które z miłości ku Chrystusowi poświęciłyby się temu dziełu. Zgłosiła się, zaznaczając, że nie ma odpowiedniego wykształcenia ani posagu. Matka odpowiedziała, że najważniejsza jest chęć oddania się Bogu i praca z miłości ku Niemu dla zbawienia bliźnich. Mając 35 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. Po kilku miesiącach została skierowana do Sieradza, gdzie odbyła nowicjat oraz złożyła śluby zakonne - czasowe i wieczyste. W Sieradzu pozostała do śmierci. Pracowała w różnych działach, najdłużej w kuchni, a w latach okupacji niemieckiej - w pralni. Posiadała dziecięcą wiarę i prostotę, połączoną z delikatnością. Była życzliwa, wesoła, dowcipna. Modliła się dużo, także przy pracy, obejmując modlitwą Kościół i Zgromadzenie. Ceniła życie wspólne. Odeszła do Pana po krótkiej chorobie w 94 roku życia i 59 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.