Córka Władysława i Marianny z d. Stefaniak. Po kilkumiesięcznym pobycie w Łęczycy wyjechała do Łodzi, gdzie w 1946-1947 pomagała w gospodarstwie i przy budowie. Nowicjat odbyła w Pniewach, a po złożeniu ślubów zakonnych została skierowana do Nałęczowa, gdzie w 1948-1971 sprzątała i usługiwała gościom, przybywającym do domu rekolekcyjnego. W 1971-1976 pracowała w Domu Akademickim KUL-u w Lublinie, a potem przez półtora roku w Zakopanem. Do Warszawy przyjechała w V 1978, aby leczyć się na gościec stawowy w Instytucie Reumatologicznym. Po wyjściu ze szpitala pozostała już w domu warszawskim. Z powodu postępującej choroby w ostatnich latach mogła poruszać się już tylko o kulach. Mimo to starała się w miarę możliwości włączać w prace domu i w życie wspólnoty. Interesowała się sprawami Kościoła, Zgromadzenia i Polski, czuła się też bardzo związana ze swoją rodziną. Miała tę radość, że krótko przed śmiercią odwiedziła ją rodzona siostra, przebywająca we Francji w zgromadzeniu Sacré-Coeur. Była człowiekiem dobrym, cichym, serdecznym i pogodnym, za co ją wszyscy kochali. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na warszawskim Bródnie.