Córka Stanisława i Marianny z d. Modzelewskiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. Pragnęła poświęcić się Bogu w klasztorze, ale próby zarówno u sióstr wizytek, jak i w Zgromadzeniu M. B. Miłosierdzia, nie powiodły się. W 1918-1922 pracowała więc w Warszawie, najpierw w Schronisku św. Władysława dla Paralityków, a następnie w Zakładzie dla Ociemniałych św. Antoniego, służąc tak chorym, jak i zdrowym. Mając 40 lat, została przyjęta przez Matkę Założycielkę do Zgromadzenia. Przebywała w Pniewach i pracowała w ogrodzie. Tu odbyła formację zakonną i złożyła śluby. W 1925 wyjechała do pracy w domu dziecka w Otorowie. Sumiennie i gorliwie wykonywała obowiązki. Była dość słabego zdrowia. Zabrana do szpitala z objawami róży w głowie, po trzech dniach zmarła. Spoczywa na urszulańskim cmentarzu w Pniewach.