Córka Franciszka i Bronisławy z d. Fugiel. Pochodziła z rodziny rolniczej. Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej pomagała w domu i w gospodarstwie. Pragnieniem jej było jednak wstąpienie do klasztoru. O Zgromadzeniu dowiedziała się z "Posłańca Serca Jezusowego". Napisała do Pniew i została przyjęta. W Pniewach odbyła kandydaturę, postulat i nowicjat, który trwał przez całą wojnę. Dopiero w 1945 złożyła śluby zakonne. Następnie przez 3 lata pracowała w gospodarstwie pniewskim, a w 1948 wyjechała do Lipnicy, gdzie spędziła 30 lat, pracując w ogrodzie i w domu dziecka. Była człowiekiem dobrym, życzliwym dla otoczenia, wyrozumiałym na błędy i wady bliźnich, miłującym wybraną drogę życia zakonnego. Cicha i pokorna, spalała się w służbie Bożej z ujmującym uśmiechem dobroci. Wewnętrznie ogromnie zdyscyplinowana i skupiona, była prawdziwie przykładem życia ukrytego w Bogu. Przez całe życie chorowita i anemiczna, nie skarżyła się na dolegliwości. Po zawale serca, który przeszła w 1973, stan jej zdrowia stale się pogarszał. Spokojnie i z poddaniem znosiła cierpienia, wdzięczna siostrom za troskę i opiekę. Zabrała ze sobą wielką tajemnicę szczęścia - serca zjednoczonego z Bogiem. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.