Rozmyślanie na Poniedziałek Wielkanocny
A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: «Witajcie!» One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą». /Mt 28, 9-10/
Bóg obdarzył niewiasty niezwykłą łaską, objawiając im prawdę o zmartwychwstaniu. Jednocześnie powierzył im misję dzielenia się tą wieścią z innymi. To zadanie spoczywa na barkach nas wszystkich – ciągłego wysiłku w szerzeniu wiary i Bożej miłości. Bóg obdarzył nas wieloma łaskami, ale Jego dary nie są przeznaczone wyłącznie dla nas. Musimy być duszami apostolskimi, gorąco pragnącymi, by Królestwo Boże zagościło na ziemi, a Bóg zapanował w każdym sercu. Nasze apostolstwo urzeczywistnia się przez modlitwę, ofiarę, pogodę ducha i pełną oddania miłość bliźniego. Ileż dusz można pozyskać dla Boga prostą życzliwością – pod warunkiem, że odwrócimy się od własnego „ja” i szczerze zapragniemy działać dla Niego!
Czy w głębi serca pragniemy prowadzić dusze do nieba i czynić im dobro?