Rozmyślanie na wtorek III tygodnia wielkanocnego – Filipa i Jakuba
Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca”? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? /J14, 9-10/
Tak jak apostołom, tak i nam potrzeba silnej i głębokiej wiary. Prośmy o nią każdego dnia, z gorliwością. Wnikajmy duchem wiary w prawdę, że Bóg jest wszędzie, że Bóg nas widzi i słyszy. Często wzbudzajmy akt silnej wiary: Wierzę, jestem gotowa oddać życie za wiarę. Wiara jest łaską, którą Bóg nam daje. Nie możemy jej sobie sami dać, ale o tę łaskę musimy prosić – prosić gorąco i nieustannie. Wiary nam potrzeba. Nigdy nie myślmy, że nasza wiara jest już doskonała, że mamy jej wystarczająco dużo! Ale ja wierzę… Wszystko wokół przypomina mi, że jestem stworzona dla Boga, że życie zostało mi dane po to, bym kochała Boga i służyła Mu.
Moje życie upływa w atmosferze wiary, więc moim obowiązkiem jest żyć w wierze… z wiarą patrzeć na tych, którzy mnie otaczają. Oto mój obowiązek: żyć z wiary, z wiarą w sercu.