Rozmyślanie na środa XII tygodnia zwykłego
Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce.
/Mt 7, 16-17/Poznajemy drzewo po jego owocach – poznajemy duszę po jej uczynkach. O, Jezu dobry, co Tobie moje uczynki o mnie mówią? Nietrudno jest wypowiedzieć piękne słowa, ale trudno żyć według nauki Chrystusowej. Bóg jest Bogiem miłości. Jezus uczynkami najwyższej miłości potwierdził tę prawdę i ciągle jeszcze potwierdza ją w Sakramencie Miłości.
A jakże jest z moimi uczynkami miłości? Nie mogę szukać wielkich, heroicznych czynów, lecz muszę starać się o te małe, czasem prawie niewidzialne akty dobroci i miłości, które tak bardzo upiększają i osładzają życie innym. Miłość zawsze czuwa, zawsze ma oczy otwarte na potrzeby bliźnich, zawsze szuka, jak by innym sprawić przyjemność.
Nieprzyjemności życia codziennego, zmęczenie czy niedomagania bynajmniej nie powinny mnie powstrzymywać w okazywaniu czynnej miłości ani też zmniejszać zapału w staraniu o to, by wszystkim wokoło mnie było dobrze. Jakiż to skarb w domu Bożym – taka kochająca osoba, która stara się niezauważalnie i nieustannie rozsyłać promienie dobroci na wszystkie strony! Będę dążyć do tego, by na zewnątrz być promykiem miłości dla ludzi, a wewnątrz – serafinem miłości względem Boga. „Po owocu bowiem poznaje się każde drzewo” (Łk 6,44).