Potrzeba ci przyjaźni

Założycielka nasza! Świętością swą wysłużyła sobie święta Aniela ten zaszczyt, że stała się Założycielką wielkiego zakonu...

m. Urszula

Święta Aniela Merici urodziła się około 1470 roku w Desenzano, nad jeziorem Garda. Wychowała się w atmosferze głębokiej religijności i w otoczeniu pięknej natury, co miało znaczący wpływ na jej późniejsze życie.

Żyła w burzliwych czasach reformacji i wojen, kiedy Kościół potrzebował odnowy. Aniela dostrzegła, że kluczem do poprawy sytuacji społecznej jest odpowiednie wychowanie kobiet, przyszłych matek. Wierzyła, że poprzez kształtowanie charakteru młodych dziewcząt można przyczynić się do moralnego odrodzenia społeczeństwa.

W 1535 roku założyła w Brescii Towarzystwo, któremu patronowała święta Urszula, jako symbol wierności Chrystusowi. Aniela stworzyła nowatorski model życia zakonnego, dostosowany do potrzeb jej czasów. Siostry Urszulanki nie miały być zamknięte w klasztorach, ale żyć wśród ludzi - służyć im i wychowywać młode pokolenie.

Charakterystyczną cechą Anieli była jej głęboka pobożność, połączona z wielką miłością do ludzi. Była ceniona jako doradczyni duchowa, a jej mądrość i dobroć przyciągały ludzi z różnych środowisk.

Święta Aniela zmarła w Brescii w 1540 roku. W 1807 roku została kanonizowana przez papieża Piusa VII.

Data liturgicznego wspomnienia św. Anieli Merici przypada na 27 stycznia.

Czyste jej serce wznosi wyżej swe pragnienia: nie ziemi chce, ale nieba, nie rozkoszy, ale krzyża...

m. Urszula

Święta Urszula urodziła się około 350 roku w Kornwalii, na terenie Cesarstwa Rzymskiego.

Według podań była ona córką króla Brytów. Będąc chrześcijanką postanowiła poświęcić swoje życie Bogu, pozostając w dziewictwie. Kiedy pogański książę Eteriusz zażądał jej ręki, Urszula, chcąc uniknąć konfliktu, wynegocjowała trzyletni okres oczekiwania, w czasie którego zamierzała odbyć pielgrzymkę do Rzymu.

Według legendy, w pielgrzymkę wyruszyła jedenastoma statkami w towarzystwie jedenastutysięcy dziewic. W czasie podróży Urszula uczyła swe towarzyszki prawd wiary i przybliżała im miłość Chrystusa. Niestety w drodze powrotnej zastała ich burza, co zmusiło je do przycumowania na Renie, nieopodal Kolonii. Miasto było wówczas oblegane przez pogańskich Hunów, wskutek czego dziewice dostały się w ręce barbarzyńców i poniosły męczeńską śmierć.

Badania historyczne wskazują, że ta legenda o Urszuli i towarzyszkach została zbudowana na podstawie rzeczywistego męczeństwa chrześcijańskich dziewic w IV wieku. Archeologiczne odkrycia w Kolonii potwierdziły istnienie kościoła wzniesionego ku czci tych męczennic już w IV wieku.

Przez wiele wieków nie wiedziano, gdzie spoczywają relikwie świętej i jej towarzyszek. Dopiero w IX wieku, gdy w Kolonii przebudowywano mury obronne, budowniczowie odkryli cmentarz i uznali, że jest to zaginione miejsce pochówku świętych dziewic. Dziś wiemy, że Św. Urszula pielgrzymowała z jedenastoma towarzyszkami, o czym świadczy starożytny napis na kamieniu z IV w.

Kult św. Urszuli trwa już bardzo długo.. Już w VIII w. pojawiają się wzmianki o jej święcie w oficjum brewiarzowym, co świadczy o szerokim rozprzestrzenieniu się jej kultu. Z Kolonii kult ten rozprzestrzenił się po Niemczech, Hiszpanii i Włoszech. Św. Urszula została wybrana patronką Kolonii, Sorbony w Paryżu oraz uniwersytetów w Wiedniu i Coimbrze. Jej kult był tak ogromny, że Krzysztof Kolumb, nawiązując do legendy o męczeństwie świętej, nazwał wyspy odkryte przez siebie na Morzu Karaibskim Archipelagiem Świętej Urszuli i Jedenastu Tysięcy Dziewic (dziś znane jako Wyspy Dziewicze).

O popularności św. Urszuli i jej Towarzyszek świadczy także znaczna liczba kościołów pod ich wezwaniem. W Brugii znajduje się wspaniały relikwiarz św. Urszuli z 1489 roku, zdobiony malowidłami Hansa Memlinga, jednego z najważniejszych przedstawicieli wczesnego renesansu niderlandzkiego. Obrazy te przedstawiają św. Urszulę i jej Towarzyszki.

Święta Urszula była szczególnie czczona jako wzór dziewictwa i poświęcenia. Jej męczeństwo czyniło ją orędowniczką w godzinie śmierci.Kult świętej Urszuli rozprzestrzenił się po całej Europie, a ona sama stała się patronką wielu kościołów, miast i uniwersytetów.

Św. Aniela Merici, zakładając w 1535 roku w Brescii zgromadzenie zakonne Urszulanek, wybrała św. Urszulę na patronkę, widząc w niej wzór dla kobiet poświęcających się edukacji i wychowaniu młodego pokolenia. Urszula, jako nauczycielka wiary chrześcijańskiej, stała się symbolem oddania Chrystusowi i gotowości do najwyższej ofiary. Wiele żeńskich zgromadzeń zakonnych na całym świecie przyjęło św. Urszulę za swoją patronkę, kontynuując jej dzieło edukacyjne".

Data liturgicznego wspomnienia św. Urszuli Męczennicy przypada na 21 października.

Wpatrujmy się w tego wielkiego, świętego Patrona. Jedną ma myśl, jedno pragnienie – wszystko na większą chwałę Bożą.Józef..

m. Urszula

Ignacy z Loyoli, urodzony na zamku Loyola w Hiszpanii, dorastał na dworze Ferdynanda V Aragońskiego, gdzie kształtował się w duchu rycerskim. Wziął udział w wojnie między Karolem V a Franciszkiem I, królem Francji, w czasie której wyróżnił się dzielnością i odwagą. Ranny podczas oblężenia Pamplony musiał odbyć długą rekonwalescencję, podczas której czytając ,,Żywoty świętych”, przeżył głęboką przemianę duchową. Porzucił dotychczasowy tryb życia i całkowicie poświęcił się służbie Bogu.

Po generalnej spowiedzi w opactwie Monserrat i spędzeniu dwóch lat w samotnej grocie Manreza, napisał “Ignacy LoyolaĆwiczenia duchowe”. Następnie odbył pielgrzymkę do Rzymu i Ziemi Świętej. Po powrocie do Hiszpanii rozpoczął studia, które od 1528 roku kontynuował w Paryżu. Tam dzięki swej cnocie i mądrości zgromadził wokół siebie mężczyzn, którzy stali się zalążkiem Towarzystwa Jezusowego. Na Montmartre ślubował odbyć pielgrzymkę do Palestyny lub służyć Bogu w sposób, jaki wyznaczy mu papież. Po przyjęciu święceń kapłańskich, wraz ze swoimi współbraćmi udał się do Rzymu, gdzie został przyjęty przez papieża Pawła III, który w 1540 r. zatwierdził Towarzystwo Jezusowe. W niedługim czasie rozwinęło ono swoją działalność, obejmującą zasięgiem tereny od Indii na Wschodzie do Brazylii na Zachodzie. Św. Ignacy nadal mieszkał w Rzymie, poświęcając czas na ugruntowanie pracy Towarzystwa i zarządzanie nim. Zaprzyjaźnił się w tym okresie ze św. Filipem Nereuszem. Był generałem Towarzystwa Jezusowego przez piętnaście lat.

Św. Ignacy zmarł w Rzymie 31 lipca 1556.

Data liturgicznego wspomnienia św. Ignacego przypada na 31 lipca.

Dla św. Józefa najważniejszą rzeczą była służba Boża, wobec tego wszystko inne było małe, nic nieznaczące...

m. Urszula

Święty Józef jest patronem Zgromadzenia od samego początku. Św. Urszula w rozważaniu na ten dzień wymienia trzy cechy, które w szczególny sposób charakteryzują Józefa jako patrona Zgromadzenia. Pierwszą z nich jest męstwo i wierność w służbie Bogu. Mimo trudów i ubóstwa, które spotykały go jako biednego rzemieślnika, Józef konsekwentnie wypełniał swoje obowiązki wobec Boga. Drugą cechą jest czuwanie z troską i miłością nad Rodziną. Jako człowiek sprawiedliwy z całym oddaniem opiekował się Maryją i Jezusem, mimo trudności, niepewności i niebezpieczeństw. Trzecią cechą jest pokora, która pozwalała mu poświęcać się całkowicie dla służby Bożej, w pełnym posłuszeństwie Jego woli.

Jego święto patronalne obchodzimy 19 marca.

O tak, pociechą i zachętą była dla mnie dobroć, troskliwość istnie ojcowska Ojca Świętego! Wiedziałyśmy, że tam, w Rzymie, serce Ojca o swych dzieciach pamięta, pomimo iż troska o cały Kościół na barkach jego ciążyła...

m. Urszula

Święty Pius X (Józef Malchior Sarto), urodził się w 1835 roku w Riese, we Włoszech. Był synem wiejskiego doręczyciela listów. W 1850 roku rozpoczął studia w seminarium w Padwie. Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1858 roku, zaangażował się w budowanie pobożności i gorliwości wśród wiernych, pomagał ubogim i głosił pełne Ducha Bożego kazania. Kiedy został biskupem Mantui, pełnił tę funkcję jako kochający ojciec dla swojej diecezji - bywał jednak stanowczy, gdy chodziło o chwałę Bożą. W 1903 roku, po śmierci papieża Leona XIII, został wybrany na papieża (1903 – 1914).

W czasie swego pontyfikatu przeprowadził wiele reform, szczególnie w dziedzinie liturgii. Dzięki temu życie sakramentalne ożyło, a więź wiernych z Chrystusem w Eucharystii pogłębiła się. Papież stanowczo zwalczał błędy doktrynalne, szczególnie modernizm. Jego postawa była wyrazem głębokiej wierności tradycji Kościoła i troski o czystość wiary. Świętość Piusa X pokazuje, że prawdziwa mądrość chrześcijańska polega na całkowitym poddaniu się woli Bożej. Jego życie, które było proste, pokorne i naznaczone miłością do krzyża, jest tego najlepszym przykładem. Papież przypominał, że droga do chrześcijańskiej doskonałości prowadzi przez przyjęcie cierpienia i jednoczenie się z męką Jezusa, co jest również źródłem owocnego apostolstwa. Święty Pius X zmarł w 1914 roku i został kanonizowany w 1954 roku.

Jego liturgiczne wspomnienie obchodzimy 21 sierpnia.

Tak prosiłam, by ta pierwsza apostołka Serca Jezusowego i nasze Zgromadzenie przyjęła do współdziałania na cześć Serca JEZUSA...

m. Urszula

Małgorzata Maria Alacoque urodziła się w Burgundii w 1647 roku. Już jako dziecko pragnęła służyć Bogu, ale jej choroba uniemożliwiła realizację tego marzenia. Dopiero w wieku 24 lat wstąpiła do zakonu Sióstr Wizytek w Paray-le-Monial. W zakonie zajmowała różne funkcje, m.in. pełniła dwukrotnie urząd przełożonej pomocniczej. Została wybrana przez Jezusa, by otrzymać objawienia dotyczące Jego Najświętszego Serca. Chrystus powiedział jej, że powinno być ustanowione liturgiczne święto ku czci Jego Serca, by zadośćuczynić za ludzką oziębłość i zniewagi wyrządzone Mu w sakramencie Jego Miłości. Nakazał jej częste przyjmowanie Komunii Świętej, szczególnie w pierwsze piątki miesiąca, rozpowszechnienie święta i praktyki przystępowania do Komunii Św. wynagradzającej, przez kolejne 9 miesięcy. Polecał także, aby w każdą noc z czwartku na pierwszy piątek uczestniczyła w Jego śmiertelnym konaniu w Ogrójcu między godziną 23 a 24: „Upadniesz na twarz i spędzisz ze Mną jedną godzinę. Będziesz wzywała miłosierdzia Bożego dla uproszenia przebaczenia grzesznikom i będziesz się starała osłodzić mi choć trochę gorycz, jakiej doznałem”.

Objawienia przyczyniły się do rozpowszechnienia nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusowego, a Małgorzata Alacoque nazywana jest „świętą od Serca Jezusowego”.

W jednym z listów tłumaczy: ,,To Boże Serce jest niezgłębioną otchłanią wszelkich dóbr., do której ubodzy mają się zwracać we wszystkich swoich potrzebach. Ono jest otchłanią radości, w której przepadają wszystkie nasze smutki. Jest otchłanią pokory przeciw naszej pysze, jest otchłanią miłosierdzia dla nieszczęśliwych, jest wreszcie otchłanią miłości, w której powinniśmy ukryć całą naszą nędzę”.

Św. Małgorzata Maria wszystko, co czyniła, starała się czynić z miłością, a pokonując własne wady i przezwyciężając swoją naturę, kierowała się wyłącznie chęcią podobania się Jezusowi. Usłyszała kiedyś od Pana Jezusa: ,,Szalona jesteś, tak postępując”. Odpowiedziała Mu: „Panie! Czynię to, abyCi się podobać, aby zjednać Twoje Boskie Serce”.

Zmarła w 1690 roku, a kanonizowana została w 1920 roku.

Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa został uznany oficjalnie w 1765 roku przez Klemensa XIII.

Wspomnienie liturgiczne św. Małgorzaty Alacoque obchodzimy 14 października.

Św. Urszula Ledóchowska przez całe swe życie wiernie i z miłością wpatrywała się w oblicze Chrystusa, swego Oblubieńca. W sposób szczególny jednoczyła się z Chrystusem konającym na Krzyżu. (…) Od niej możemy uczyć się, jak na co dzień realizować «nowe» przykazanie miłości.

św. Jan Paweł II

Karol Józef Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku, w rodzinie Karola i Emilii z Kaczorowskich Wojtyłów. W wieku 9 lat stracił matkę, a 3 lata później zmarł jego starszy brat Edmund, lekarz. Ojciec, oficer Wojska Polskiego, zmarł w roku 1941. Karol, ukończywszy liceum w Wadowicach, rozpoczął w 1938 roku studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W czasie II wojny światowej, by uniknąć deportacji do Niemiec, pracował najpierw w kamieniołomach, a potem w fabryce chemicznej Solvay (w latach 1940-1944).

Odpowiadając na rodzące się powołanie do kapłaństwa, od 1942 roku uczestniczył w tajnych kursach formacyjnych przy seminarium krakowskim i jednocześnie był jednym z organizatorów tajnego „Teatru Rapsodycznego”. Po wojnie kontynuował formację duchową i intelektualną w krakowskim seminarium i na ponownie otwartym wydziale teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Otrzymał święcenia kapłańskie w Krakowie 1 listopada 1946 roku, a następnie został wysłany do Rzymu, gdzie w roku 1948 dokończył studia doktoranckie z teologii, pisząc pracę na temat wiary w dziełach świętego Jana od Krzyża. W tym okresie, w czasie wakacji, posługiwał duszpastersko wśród emigrantów polskich we Francji, Belgii i Holandii.

W roku 1948 powrócił do Polski i został skierowany do pracy duszpasterskiej, był wikariuszem, duszpasterzem akademickim i wreszcie wykładowcą na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Sakrę biskupią otrzymał w roku 1958 roku w katedrze na Wawelu. 13 stycznia 1964 roku papież Paweł VI mianował go arcybiskupem Krakowa, a po trzech latach wyniósł go do godności kardynalskiej. Jako uczestnik prac Soboru Watykańskiego II (1962-1965) uczestniczył aktywnie w przygotowaniu konstytucji soborowej Gaudium et spes.

Został wybrany na papieża 16 października 1978 roku. Jan Paweł II odbył ponad sto podróży apostolskich, które były przejawem jego pasterskiej troski o Kościół powszechny. Napisał wiele encyklik, adhortacji apostolskich, i listów apostolskich. Jan Paweł II ogłosił 1338 błogosławionych i 482 nowych świętych.

W dniu 13 maja 1981 roku dokonano na placu świętego Piotra nieudanego zamachu na jego życie. Uratowany dzięki macierzyńskiej opieceMatki Bożej, po opuszczeniu szpitala, przebaczył zamachowcowi i, świadom ponownie otrzymanego daru życia, ze zwiększoną energią powrócił do zajęć duszpasterskich, poświęcając się im w sposób heroiczny.

Zmarł w swoim apartamencie watykańskim, w sobotę 2 kwietnia 2005 roku, w wigilię Niedzieli Bożego Miłosierdzia (święta, które ustanowił).

Został kanonizowany w Rzymie 27 kwietnia 2014 przez papieża Franciszka.

Wspomnienie liturgiczne św. Jana Pawła II obchodzimy 22 października.