Córka Ignacego i Marianny z d. Wiktorowicz. Pochodziła z rodziny rolniczej. Wstępując do Zgromadzenia, miała 32 lata i od 9 lat była wdową. Była człowiekiem dojrzałym, zrównoważonym, budzącym zaufanie swoją wiarą i dobrocią. W Warszawie na Siennej odbyła okres kandydatury i postulatu. Po nowicjacie w Pniewach i po złożeniu ślubów zakonnych w Sieradzu powróciła do Warszawy i do 1941 przebywała w domu przy ul. Gęstej. Lata 1941-1945 spędziła w Brwinowie, 1945-1960 w Chartowie, a od 1960 do śmierci przebywała w domu w Lipnicy. Głównym jej zajęciem było zaopatrywanie domów w żywność i inne potrzebne materiały. Bardzo dobrze wywiązywała się z roli intendentki. Miała umiejętność nawiązywania kontaktów z ludźmi, a ciesząc się zaufaniem, świadczyła dobro, zarówno dostawcom, jak i odbiorcom, którymi były dzieci z prowadzonych przez Zgromadzenie domów dziecka. Była ofiarna, usłużna, nie oszczędzała się w pracy. Z natury pobożna, oddawała cześć Bogu wszystkim: podejmowaną z posłuszeństwa pracą, radosną służbą bliźnim, a w ostatnich latach życia - słabnącymi siłami i cierpieniem. W czasie 2-miesięcznej choroby, zapoczątkowanej zapaleniem płuc, świadomie przygotowywała się do spotkania z Panem. Kiedy odwiedziła ją siostrzenica, s. Bronisława Golińska, powiedziała: To już ostatnie nasze spotkanie. Do ostatniej chwili życia przytomna, odeszła do Pana w momencie, gdy siostry w kaplicy rozpoczynały codzienne wspólne modlitwy. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.