Z kroniki Zgromadzenia

20 czerwca 1983 – Beatyfikacja m. Urszuli Ledóchowskiej


Choć życie i działalność Matki dają wystarczające „dowody” świętości, to jednak, aby matka Urszula mogła być zaliczona w poczet błogosławionych i świętych zgodnie z wymogami prawa kościelnego, potrzebne były namacalne, sprawdzalne dowody w postaci cudów...

Po śmierci Matki nie trzeba było długo na nie czekać. Siostry urszulanki mówią, że już w czasie wojny Założycielka w wielu sytuacjach przychodziła im z pomocą, ale dopiero dwa cuda, które oba wydarzyły się w 1946 roku, stały się bezpośrednim bodźcem do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego. Były to dwa cudowne uzdrowienia za wstawiennictwem m. Urszuli – s. Danuty Pawlak i Jana Kołodziejskiego. Kardynał August Hlond, prymas Polski, uznał je za wyraźny znak Boży, by podjąć starania o beatyfikację m. Urszuli.

Szczególny, ukazujący też przedziwne działanie Opatrzności Bożej, był udział ówczesnego biskupa archidiecezji krakowskiej w toczącym się procesie – Karola Wojtyły, który jako metropolita krakowski napisał list postulacyjny do Ojca Świętego Pawła VI z prośbą o rychłą beatyfikację Sługi Bożej. Nie przypuszczał wtedy, że kiedyś sam spełni tę swoją prośbę… jako papież Jan Paweł II.

W ramach procesu informacyjnego, który toczył się w trzech krajach, w których matka Urszula żyła i działała – w Polsce, we Francji i we Włoszech, szczególnym momentem była ekshumacja ciała matki Urszuli. Miała ona miejsce w 1959 roku w Rzymie. Stwierdzono wtedy, że ciało nie uległo zniszczeniu. Przeniesiono je wtedy do specjalnie przygotowanego grobowca w kaplicy domu generalnego Zgromadzenia. Spoczywało ono tam do maja 1989 roku, kiedy przewieziono je w uroczystym „translatio” z Rzymu do Pniew, do domu macierzystego Zgromadzenia.

W 1980 roku proces beatyfikacyjny wszedł w ostatnie stadium Zarysowała się perspektywa bliskiego jego zakończenia właściwie już po raz drugi, gdyż odnalezienie dodatkowych listów Sługi Bożej przez siostry klawerianki wymagało ponownego przebadania i wydania drugiego dekretu Nihil obstat dotyczącego pism m. Urszuli. Dekret został wydany przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych w dniu 8 maja 1981 roku.

Kolejnymi głównymi etapami działań w drodze do beatyfikacji było zebranie konsultatorów odnośnie do wprowadzenia procesu beatyfikacyjnego matki Urszuli na forum apostolskie – 14 maja 1981, zapoznanie się Ojca Świętego ze stanem procesu na audiencji udzielonej 15 października 1981 roku kardynałowi prefektowi kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, oficjalne ogłoszenie dekretu o heroiczności cnót Sługi Bożej – 14 maja 1983 roku oraz dekret Ojca Świętego o nadnaturalności uzdrowień Jana Kołodziejskiego i s. Danuty Pawlak za wstawiennictwem Sługi Bożej – 9 czerwca 1983 roku. Tego samego dnia Radio Watykańskie przekazało wiadomość o tym akcie, uzupełniając ją uwagą, że w ten sposób zostały spełnione warunki do beatyfikacji Sługi Bożej.

Beatyfikacja m. Urszuli miała miejsce 20 czerwca 1983 roku w Poznaniu na Łęgach Dębińskich. Dokonał jej Ojciec Święty Jan Paweł II podczas drugiej pielgrzymki do Polski, w Świętym Roku Odkupienia, w Roku Jubileuszu 600-lecia Matki Boskiej Jasnogórskiej. Była to pierwsza beatyfikacja na ziemiach polskich.

Więcej 
o beatyfikacji

Czytany 1879 razy Ostatnio zmieniany sobota, 09 grudzień 2023 16:52