SMOŁA Stefania, s. M. Tamara od Serc Jezusa i Maryi
ur. 3 IX 1909
† 24 IX 1991 - w szpitalu w Szamotułach
pochowana w:
Pniewy
Córka Józefa i Wiktorii z d. Wszołek. Pochodziła z rodziny rolniczej, szczerze katolickiej, wychowującej 9 dzieci. Od 1917 uczęszczała do miejscowej szkoły ludowej, której z powodu wojny nie ukończyła. Przez wiele lat należała do KSMŻ, uczestniczyła w rekolekcjach zamkniętych dla młodzieży. Dowiedziawszy się z „Posłańca Serca Jezusowego” o Zgromadzeniu i o tym, że brak posagu nie przeszkadza w przyjęciu, napisała do Matki Założycielki i w dniu jej jubileuszu 50-lecia życia zakonnego, 17 IV 1937, została przez Matkę Założycielkę przyjęta w Pniewach do Zgromadzenia. Kandydaturę odbywała w domu w Lipnicy, postulat – w Mołodowie na Polesiu. 15 VIII 1939 została w Pniewach przyjęta do nowicjatu. Okres nowicjatu przedłużył się z powodu okupacji niemieckiej, którą przeżyła w Pniewach, pracując w gospodarstwie pod niemieckim zarządem. Po wojnie złożyła śluby zakonne i została skierowana do pracy w Słupsku. W IV 1946 powróciła do Pniew i pozostała tam do śmierci. Miała dobry, spokojny charakter, z powodu którego była kochana i szanowana. Odznaczała się pracowitością, cichością i uczynnością. Pracując w ogrodzie, chętnie dzieliła się plonami pracy – nasionami kwiatów i warzyw – z siostrami z innych domów. Swoim predykatem „od Jezusa i Maryi” żyła na co dzień, a serdeczna więź z Matką Założycielką towarzyszyła jej do końca życia. Zmarła na zawał serca w 83 roku życia i w 55 roku powołania zakonnego. Spoczywa na pniewskim cmentarzu urszulańskim.