Rozmyślanie na niedzielę XVIII tygodnia zwykłego
Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem».
Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mnie ustanowił nad wami sędzią albo rozjemcą?»
Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś ma wszystkiego w nadmiarze, to życie jego nie zależy od jego mienia».
I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: „Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe moje zboże i dobra. I powiem sobie: Masz wielkie dobra, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!” Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś?”
Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty u Boga».Wszystko, co mam, otrzymałam od Boga. Wszystko to zawdzięczam Sercu Jezusowemu. Jestem własnością Boskiego Serca Jezusowego, bo Chrystus kupił mnie sobie za wielką cenę. Czy to nie jest dla mnie szczęściem?
Ale skoro należę do Ciebie, o Panie, to muszę żyć i pracować dla Ciebie. Nie dla siebie jestem stworzona, ale dla Boga. Więc muszę starać się o częste odnawianie dobrej intencji: dla Ciebie, Jezu, dla Ciebie! Nie będę szukała własnego zadowolenia ani swojej woli, ale zadowolenia Jezusa i Jego świętej woli.
Boskie Serce, Ty mnie wspieraj, bym w całym moim życiu była Twoja i dla Ciebie jedynie żyła.