Rozmyślanie na Uroczystość Św. Urszuli Ledóchowskiej
Znów objawia się czułość Serca Jezusowego. „Nie zostawię was sierotami, powrócę do was i rozraduje się serce wasze.” /J 14, 18 – Aklamacja/ Nie zostawia nas samych. On naraża się na opuszczenie, osamotnienie, obojętność ludzkich serc, na bezczeszczenie i świętokradztwa, na Komunie przyjmowane w stanie grzechu — a jednak zostaje z nami. Jaka to miłość!
Dla nas, Jego biednych, słabych służebnic, Serce Jezusa bije równie gorąco. On nie zostawi nas sierotami. Wystarczy, że otworzy się mały dom z kilkoma siostrami, a już z łaski Bożej powstaje tam choćby maleńka kapliczka. Jezus zstępuje na ołtarz i zamieszkuje w ubogim tabernakulum. Dlaczego? Bo nas kocha. Kocha swoje biedne służebnice i nie chce, byśmy czuły się osamotnione.
Chce być przy nas, by pocieszać w cierpieniu, wzmacniać w walce, oświecać w ciemnościach. Jakiś Ty dobry, o Jezu! Jak bardzo nas kochasz! Jesteś dla nas czulszy niż najczulsza matka dla swoich dzieci.
O Jezu, weź moje serce i rozpal w nim ogień Twojej świętej miłości!***
Testament starej, bardzo Kochającej Matki. Ostatnie me słowa do mych Dzieci:
Bądźcie święte – i będziecie pociechą dla Serca Jezusa Konającego. Bądźcie święte!
O, z jaką radością patrzeć będę z nieba na moje Dzieci dążące usilnie do doskonałości! Starajcie się przede wszystkim „o królestwo Boże i sprawiedliwość Jego”.