Rozmyślanie na niedzielę XXIII tygodnia zwykłego
Jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie dźwiga swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem.
/ Łk 14, 25-33Jak wielkie jest to serce, które całkiem jest zwrócone do Boga, tylko w Nim kocha innych. Tym goręcej potrafimy kochać bliźniego, im bardziej go kochamy w Bogu.
Prawdziwa miłość bliźniego polega właśnie na tym wspólnym dążeniu do doskonałości, do wierności. Dusze, które kochają się Bożą miłością, zachęcają się wzajemnie do dobrego, zwracają sobie uwagę na swe wady i niedoskonałości. Jak piękna jest tak zrozumiana miłość bliźniego, miłość rodziny, przyjaźń.
Warto mi zaglądać do swego sumienia, czy tych, których kocham, kocham czystą, Bożą miłością.