Rozmyślanie na poniedziałek XXIII tygodnia zwykłego
A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emanuel”, to znaczy „Bóg z nami”.
/ Mt 1, 22-23/Narodzenie Twoje, Boża Rodzicielko Dziewico, zwiastowało radość całemu światu, ponieważ z Ciebie narodziło się Słońce Sprawiedliwości, Chrystus, Bóg nasz, który zniósł przekleństwo, a przyniósł błogosławieństwo; a unicestwiając śmierć, dał nam życie wieczne – oto słowa, którymi w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny Kościół Święty wychwala Maryję.
My, w uniesieniu radości, łączymy się z Kościołem, by oddać hołd Matce Dziewicy i dziękować Bogu, że nam Ją dał, a przez Nią Jezusa. Narodzenie Maryi to zwiastun zbawienia, wspaniały brzask poprzedzający wschód słońca. Cały świat czekał na tę cudowną Dziewicę, drugą Ewę, która miała naprawić winę pierwszej i zmiażdżyć węża, czyhającego na ludzkie dusze.
Jakże wielką wdzięczność winniśmy Bogu za to, że dał nam Maryję, a Maryi – za to, że swoją cnotą, świętością, czystością i pokorą zasłużyła, by stać się Matką Jezusa, który przyniósł nam zbawienie. Dziś, o Matko, pragnę zapomnieć o wszystkich drobnych sprawach i przykrościach, by przytulić się do Twych stóp z największą i najgorętszą wdzięcznością oraz miłością, na jaką stać moje serce.