JACUKOWICZ Jadwiga, s. M. Wojciecha od M. B. Nieustającej Pomocy
ur. 29 V (9 VI) 1907
† 28 II 1988 - w Chylicach
pochowana w:
Piaseczno - cmen. komunalny
Córka Stanisława i Genowefy z d. Laudańskiej. Pochodziła z głęboko religijnej, kochającej się rodziny, w której było 11 dzieci. Wstąpiła do Zgromadzenia w wieku 25 lat, jako pierwsza z trójki przyszłych urszulanek. Kandydaturę odbyła w Warszawie, postulat w Ożarowie. Po nowicjacie i złożeniu ślubów w Pniewach wróciła w 1936 do domu w Ożarowie. Tu i w Warszawie przeżyła okres okupacji i pierwsze lata powojenne, gdyż oba domy łączyła ścisła współpraca. Zajmowała się pracami domowymi i ogrodowymi. Po rocznym pobycie w Chylicach (1948-1949) przez 16 lat przebywała w Młocinach, uczestnicząc z ofiarnością w pracach domowych i apostolskich. 1 XI 1963 wróciła ponownie do Chylic, gdzie zajmowała się starszymi osobami, przyjeżdżającymi na okresowy wypoczynek. W pracy wykazywała staranność, troskę o ład i estetykę. Była dobra i troskliwa. Starała się z drobnych spraw codziennego życia, przyjmowanych z miłością i prostotą, czynić dar miły Panu. Apostołowała cichością i uczynnością, obejmując modlitwą problemy całego świata. Od wielu lat cierpiała na silne bóle głowy, które – zwłaszcza w ostatnich latach życia – uniemożliwiały jej wykonywanie powierzonych obowiązków. Starała się jednak modlitwą i ofiarą wypraszać potrzebną moc dla siebie i pomoc dla innych. Przeszła do wieczności tak cicho, jak żyła. Pan przyszedł po nią w czasie snu, by dać jej nagrodę za lata modlitwy, pracy i cierpliwie znoszonego cierpienia. Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Piasecznie.