Rozmyślanie na uroczystość św. Stanisława, Głównego Patrona Polski
Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz». /J 10, 14-16/
Ty, o Jezu, jesteś moim dobrym Pasterzem. Wierzę, że na pewno poprowadzisz mnie dobrą drogą, bylebym z uległością dobrej owieczki dała sobą kierować. Idę, aby spełnić Twoją wolę, aby iść drogą, jaką Ty, Jezu mój, Panie mój, chcesz mnie prowadzić. Zrób ze mną, co chcesz, o Panie… Pragnę iść za Tobą, krok w krok, jak owieczka idąca za swoim pasterzem — posłuszna, ufna, poddana. On, dobry Pasterz, owieczkę swoją poprowadzi dobrą drogą. Czemu więc nie naśladuję tej owieczki, która daje się prowadzić swemu przewodnikowi według jego woli? Ileż szczęścia, ile pokoju kryje się w zupełnym poddaniu się zrządzeniom Bożym — bez buntu, bez szemrania, z pewnością w sercu, że trzymając się drogi woli Bożej, idę drogą bezpieczną!