Rozmyślanie na środę IV tygodnia wielkanocnego – św. Macieja, apostoła
Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. /J 15, 14-15/
„My jesteśmy przyjaciółmi Twoimi, o Jezu!”. Jezus jest mi przyjacielem. Ile ciepła zawiera to słowo: przyjaźń, przyjaciel! W nim mieści się cały ogrom miłości stałej, wiernej, głębokiej i zarazem spokojnej. Jezus jest mi przyjacielem!
Mogę więc, o Jezu, na Ciebie liczyć, przychodzić, do Ciebie zawsze – w chwilach ciężkich, ciemnych, trudnych życia mojego. Mogę, o Jezu, opierać strudzoną głowę o Twe Serce, by w tej Świętej Przyjaźni znaleźć ukojenie i uspokojenie. Ty mnie kochasz, Przyjacielu mój najwierniejszy!
Twoja przyjaźń jest radością, osłodą całego życia, bo i śmierć jej nie zniszczy, ona ze mną przejdzie przez próg wieczności i trwać będzie na wieki. Bo tylko jeden jest Jezus na tym szerokim świecie, jeden tylko Jezus w przestworzach niebiańskich, a ten słodki Jezus należy do mnie, zupełnie do mnie.
Tak dobrze z Tobą przy Sercu Twoim, tak dobrze uwierzyć w Ciebie, ufać Tobie i kochać z całego serca, kochać i umierać z miłości Twojej, z miłości ku Tobie.