Rozmyślanie na czwartek IV tygodnia wielkanocnego
Kiedy Jezus umył uczniom nogi, powiedział im: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Wiedząc to, będziecie błogosławieni, gdy według tego czynić będziecie. / J 13, 16 -17/
Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Mam uczyć się od Boskiego Mistrza, jak przyjmować krzyże, przeciwności, upokorzenia i nie bać się tego, co boli, co poniża. Jednego lękać się – obrazy Bożej i grzechu. Krzyż, cierpienie, prześladowania, choćby i najdotkliwsze, mogą tylko zbliżać mnie do Jezusa, a ja tego pragnę, bo o jedno mi chodzi – o to, by być blisko Niego. Chcę zrozumieć, że i mnie On wybrał i powołał do służby, że muszę jej się oddać z całym poświęceniem, bez narzekania, bez oglądania się na własną wygodę, gorliwie, z pełnym zaangażowaniem. Pracuję dla Jezusa, dla Jego chwały, dla rozszerzania Jego dzieła, więc wszystko, co robię, muszę czynić w duchu Jezusa, na Jego wzór, z Jego zapałem. Czy tak jest? Czy tak zawsze było?
Jezu, dobry Panie, przyjmij moją prośbę, nie oszczędzaj mnie tutaj, na ziemi, broń od grzechu, od słabości!