Rozmyślanie na wtorek XIII tygodnia zwykłego
Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: „Panie, ratuj, giniemy!”
A On im rzekł: „Czemu bojaźliwi jesteście, ludzie małej wiary?” Potem, powstawszy, zgromił wichry i jezioro, i nastała głęboka cisza.
/Mt 8, 25-26/Jezu mój, bylebyś tylko był przy mnie, bylebyś mnie nigdy nie opuścił — tego jedynie mi potrzeba. Z Tobą jestem silna, bez Ciebie — słaba. Nie chcę się niczego obawiać ani niczego lękać. Cóż mogłoby mi zagrozić, jeśli Ty, Jezu, jesteś przy mnie?
Potrzeba nam odwagi w naszym życiu: odwagi do przezwyciężania trudności, które przeszkadzają nam w duchowym rozwoju; odwagi do stawiania czoła wyzwaniom, jakie napotykamy w wypełnianiu codziennych obowiązków — zarówno tych drobnych, jak i tych większej wagi; odwagi do systematycznego ćwiczenia się w cnotach: w miłości bliźniego, pokorze i umartwieniu.
Potrzebuję odwagi — a będę ją miała, jeśli tylko Ty, Jezu, mnie nie opuścisz.
Chcę zawsze w Tobie szukać oparcia, a siebie samą mieć za nic, bo sama z siebie nic nie potrafię. Całą moją ufność pokładam w Tobie, Panie! Tyś moją siłą — Ty możesz wszystko!