Rozmyślanie na sobotę XIII tygodnia zwykłego
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: „Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?”
Jezus im rzekł: „Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.”
/Mt 9, 14-15/Bóg jest źródłem prawdziwego szczęścia i celem życia osób Jemu poświęconych. Idąc za Nim, nie powinniśmy szukać szczęścia w rzeczach doczesnych. Nasze prawdziwe źródło szczęścia to Jezus w Najświętszym Sakramencie – jest tu dla nas i z nami.
Jezus jest naszym wiernym, kochającym Przyjacielem i Pocieszycielem w każdym zmartwieniu czy krzyżu. Jest też Doradcą w niepewnościach i wątpliwościach. On pragnie być Lekarzem, który uzdrawia nasze dusze, gdy wpadniemy w chorobę grzechu, abyśmy nigdy nie czuli się opuszczeni czy osamotnieni.
Mamy Jezusa, który każdego dnia wstępuje do naszych serc, by napełnić je światłością, siłą i miłością.