Córka Franciszka i Emilii z d. Ostaszewskiej. Uczęszczała do szkoły w Sarnowej Górze, dokąd rodzina się przeniosła, a potem pomagała rodzicom w gospodarstwie. Mając 23 lata, została w Pniewach przyjęta do Zgromadzenia. W Pniewach otrzymała formację zakonną i złożyła śluby czasowe oraz profesję wieczystą. Następnie pozostała w domu macierzystym, pracując przy budowie. Kiedy została skierowana do Sieradza, przełożona pniewska wydała o niej następujące świadectwo: Jest cicha i spokojna, ani razu nie chorowała, z wyjątkiem kiedy pies ją ugryzł i miała skaleczoną nogę. Jest bardzo pracowita, pracowała głównie przy murarzach, pilnowała ich, umie też sama murować. Prócz tego zna roboty w ogrodzie, umie sprzątać, pomagała także w kuchni. W ogóle z bólem serca musimy ją wysłać. Lata 1931-1933 spędziła w Sieradzu. W III 1933 została posłana do Otorowa, gdzie przez wiele lat była zakrystianką. W Otorowie przeżyła również okres okupacji niemieckiej. Od 20 I 1946 przebywała w Ożarowie. W tym czasie pomagała także przy odbudowie domu w Warszawie. W 1948-1955 pracowała w Milanówku, a od 1955 do śmierci - w Monicach. Zajęcia, które przez 26 lat wykonywała w domu monickim, były różne, zależne od potrzeb domu i jej możliwości. Z biegiem lat, wskutek nasilającej się miażdżycy, jej kontakt z otoczeniem był utrudniony. Była w sposób widoczny rozkochana w Bogu i Matce Najświętszej. Do ostatniego dnia uczestniczyła w życiu wspólnoty. Zmarła prawie nagle, ale przygotowało ją na ten moment całe życie, oddane Bogu. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.