Córka Wojciecha i Franciszki z d. Chorzępy. Pochodziła z rodziny rolniczej. Była najmłodsza z 9 rodzeństwa. Ukończyła miejscową szkołę powszechną, następnie pomagała w gospodarstwie. Powołanie zakonne mogła zrealizować dopiero po śmierci matki, którą pielęgnowała w chorobie. Do Zgromadzenia wstąpiła w Pniewach, mając 32 lata, kilka dni przed wybuchem II wojny światowej. 2 IX 1939 pojechała do Sokolnik Wlk. i tu odbyła długi - z powodu wojny - okres kandydatury i postulatu. Po wojnie odbyła nowicjat w Pniewach i złożyła śluby zakonne. Następnie wróciła do Sokolnik Wlk., gdzie pozostała do śmierci. Pracowała w gospodarstwie i w ogrodzie. W pracy była dokładna, ofiarna, często wyręczała osoby z nią pracujące. Kochała przyrodę, z zamiłowaniem zajmowała się pasieką. Przebyta w latach 50. gruźlica stawu biodrowego, a później coraz większe zmiany reumatyczne i osłabienie wzroku ograniczały jej coraz bardziej możliwość poruszania się, jednak dzięki silnej woli nie poddawała się chorobie, chciała być do końca samowystarczalna. Z zainteresowaniem brała udział w życiu wspólnoty, troszczyła się o innych. Dużo się modliła, prosząc także otoczenie o modlitwę, aby umiała cierpliwie znieść wszystko, co Pan Bóg daje. Miała szczególne nabożeństwo do dusz czyśćcowych. W sobotę po wieczornej mszy św., w której uczestniczyła, nagle zasłabła i zakończyła ziemską, niełatwą drogę życia. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu Wlkp.