Córka Franciszka i Julianny z d. Trachimowicz. Pochodziła z wielodzietnej (8 dzieci), kochającej się rodziny rolniczej. Ojciec zajmował się również stolarstwem. Po ukończeniu miejscowej szkoły pomagała rodzicom w pracach domowych. Mając 21 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. Okres kandydatury odbyła w Pniewach, postulatu - w Otorowie. Po nowicjacie, odbytym w Pniewach w 1937-1938, złożyła śluby zakonne i powróciła do domu otorowskiego. Pozostała tam do 31 VII 1939. Przez pierwsze lata II wojny światowej była w Pniewach, gdzie wraz z innymi siostrami pracowała w gospodarstwie, zajętym przez Niemców. 7 III 1942 wróciła do Otorowa. Po wojnie złożyła w Pniewach śluby wieczyste (15 VIII 1946) i po niecałym roku pobytu w Otorowie rozpoczęła 18 III 1947 pracę w domu poznańskim. Przez 7 lat była tam zakrystianką i furtianką. W IV 1954, ze względu na stan zdrowia, przyjechała do domu macierzystego w Pniewach i pozostała tam do końca życia. Dopóki mogła, pomagała w szwalni, coraz bardziej doskonaląc się w tej pracy. Była osobą subtelną, delikatną, dobrą, otwartą na innego człowieka, ale też uporządkowaną, pracowitą i usłużną. Poprzez wytrwałą modlitwę i pracę nad sobą coraz bardziej dojrzewała duchowo, co można było dostrzec w jej promiennej, coraz pogodniejszej twarzy. Jesienią 1998 stan jej zdrowia uległ wyraźnemu pogorszeniu i odtąd przebywała w zakonnej infirmerii. Cicho zasnęła w Panu. Spoczywa na urszulańskim cmentarzu w Pniewach.