Córka Stanisława i Antoniny z d. Żywic. Życie jej nie układało się łatwo. Przebywając wraz z jedyną siostrą w Rosji, przeszła przez wiele trudnych sytuacji i cierpień, tułała się po obcych domach, a nawet po więzieniach. Do Zgromadzenia wstąpiła w Pniewach, mając 20 lat. Okres postulatu odbyła w Komornikach. Dla poratowania nadwątlonego zdrowia wyjechała jesienią 1935 do Męki k. Sieradza, a w XI 1936 do Zakopanego, gdzie odbyła nowicjat i złożyła śluby koadiutorskie. Do zakresu jej prac należała przede wszystkim pomoc w kancelarii, a gdy zachodziła potrzeba, zajmowała się także kaplicą i innymi pracami domowymi. Stale niedomagająca, umiała jednak zachować wielką cierpliwość i cicho, z poddaniem się woli Bożej, znosiła dolegliwości. W 1940 przyjechała do Warszawy, by odbyć tutaj nowicjat kanoniczny. Wkrótce jednak musiała wyjechać na wieś. Przebywała w Brwinowie, gdzie zmarła na gruźlicę w wieku 27 lat. Pochowana została na cmentarzu w Brwinowie. Po ekshumacji 14 XI 1976 jej doczesne szczątki przeniesiono na cmentarz w Milanówku i złożono we wspólnym grobie z s. Norbertą Szafińską.

- Męczeńskie dzieje Archidiecezji Warszawskiej 1939-1948, Warszawa 1948.