Córka Władysława i Marianny z d. Wieprzek (Wieprzyńskiej). Pochodziła z licznej rodziny rolniczej, która osiedliła się we wsi Żuków, należącej do parafii Niwiski k. Siedlec. Ukończyła miejscową szkołę powszechną. Do Zgromadzenia wstąpiła w Pniewach, mając 24 lata. Okres formacji przednowicjackiej oraz nowicjatu spędziła w Pniewach i tam złożyła I śluby zakonne. Następnie została skierowana do pracy w prewentorium dla dzieci w Rabce, ale z powodu egzemy na rękach nie mogła tam pozostać i powróciła do domu pniewskiego. W VI 1952 wyjechała na 5 lat do Lipnicy, a następnie powróciła do Pniew. Od 1960 przebywała w następujących domach Zgromadzenia: Kielce (1960-1963), Zakopane (1963-1968), Ołtarzew (1968-1972), Szczebrzeszyn (II-VIII 1977), Pniewy (1977-1982), Września (I-VI 1982), Poznań (1982-1984), Sokolniki Wlk. (1984-1986), Lipnica (1986-1990), Słupsk (1990-1991) i Otorowo (1991-2002). Pracowała w różnych działach, najczęściej w kuchni, przez 5 lat była zakrystianką w kościele parafialnym w Ożarowie Maz., później tę samą pracę wykonywała w kościele w Szczebrzeszynie. Zlecane jej zadania starała się wykonywać jak najsumienniej. Była człowiekiem cichym, ofiarnym, niewymagającym wiele dla siebie. Dużo się modliła, każdą wolną chwilę spędzała w kaplicy. Nie skarżyła się na dolegliwości, chociaż we IX 2002 przebywała w szpitalu i przeszła operację. Nawet pytana o samopoczucie w przeddzień śmierci, mówiła, że nic ją nie boli. Przyczyną śmierci była choroba serca. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.