Urszulańskie misje

Urszulańskie misje

 

We wrześniu 1990 roku wyjechało do Afryki pierwszych pięć urszulanek – dwie Włoszki i trzy Tanzanki, aby rozpocząć pracę w diecezji Singida, na terenie należącym do najuboższych w kraju. Dwie siostry podjęły pracę w szpitalu ojców Misjonarzy Krwi Chrystusa w Itigi i zamieszkały w jednym z domków przeznaczonych dla personelu medycznego. Jednocześnie rozpoczęto pracę nad przygotowaniem naszej urszulańskiej misji w miejscowości Mkiwa, oddalonej od Itigi ok. 30 km. Pracę tam podjęto w listopadzie 1991 – można ten dom nazwać „domem macierzystym” naszych misji w Tanzanii.

 

Wspólnota w Oruro jest najmłodszym przedsięwzięciem misyjnym Zgromadzenia, zainicjowanym w 2009 roku. Tworzą ją obecnie jedna Polka i dwie Argentynki.

 

Do Brazylii szare urszulanki zostały zaproszone również przez ojców skalabrinianów, którzy poznali urszulanki dzięki współpracy w Argentynie. Pierwsze dwie siostry przyjechały do Brazylii z Argentyny – 29 stycznia 1971 roku. Zamieszkały w domu parafialnym w Rondinhi. Włączały się w pracę duszpasterską na terenie kościoła parafialnego i 17 kaplic filialnych, pracowały w kancelarii parafialnej i zakrystii, katechizowały młodzież szkolną. Od 1974 roku prowadziły świetlicę dla dzieci w wieku szkolnym, kursy gospodarstwa domowego dla kobiet i niosły różnoraką pomoc ludziom najbiedniejszym. Z biegiem lat powstały w Brazylii kolejne domy Zgromadzenia.

 

Praca misyjna naszego Zgromadzenia rozpoczęła się właśnie w Argentynie. W 1968 roku o. Giacomo Danesi, wicegenerał ojców skalabrinianów, misjonarzy dla emigrantów włoskich, zwrócił się do m. Andrzei Górskiej z propozycją objęcia przez szare urszulanki pracy przy nowo powstałej parafii N.S. Madre de los Emigrantes w Buenos Aires. Matka Andrzeja, widząc w tym zaproszeniu możliwość urzeczywistnienia misyjnych pragnień Założycielki, przyjęła tę propozycję.