- Jesteś tutaj:
-
Strona główna
-
Urszulanki SJK
- Z kroniki Zgromadzenia
Z kroniki Zgromadzenia
21 sierpnia tego roku mija 65 lat od śmierci matki Brygidy Rodziewicz, przełożonej generalnej Zgromadzenia w latach 1947-1955. Zoe Rodziewicz urodziła się 1 maja 1885 roku w Aszchabadzie (Turkmenistan – Rosja). Była uczennicą Gimnazjum św. Katarzyny w Petersburgu, które ukończyła ze złotym medalem w 1903 roku. W celu dopełnienia studiów, zwłaszcza w zakresie literatury i historii Polski, pojechała na dwa lata do urszulanek w Krakowie...
W późnych godzinach wieczornych dnia 8 sierpnia 1920 roku do Pniew Szamotulskich przyjechała m. Urszula Ledóchowska z siostrami i dwadzieściorgiem dzieci, aby zamieszkać w niedawno nabytej posiadłości w Lubocześnicy pod Pniewami. Jest to pierwszy dom urszulańskiej wspólnoty, którą dwa miesiące wcześniej, 7 czerwca 1920 roku, Stolica Apostolska zatwierdziła jako nowe zgromadzenie zakonne pod nazwą Urszulanki Najświętszego Serca Jezusowego (ostatecznie jako: Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego). Matka Urszula nadała temu domowi w Lubocześnicy nazwę „Zakład św. Olafa”, ku czci pierwszego króla i patrona Norwegii, gdyż fundusze do nabycia tej posiadłości m. Urszula otrzymała w darze od konsula norweskiego, B. A. Stolt-Nielsena...
Właściciel fabryk sztucznego jedwabiu w Ferrières i Ucel, Louis Tourrette (1880-1971), poszukiwał pracowników do swego przedsiębiorstwa i mógł zatrudnić także dziewczęta od lat 15 przy lekkiej pracy fabrycznej. Zarząd fabryk zwrócił się z tą sprawą do m. Urszuli Ledóchowskiej, która uznała propozycję za korzystną dla tych dziewcząt polskich, które po ukończeniu szkoły powszechnej nie miały możności dalszego kształcenia się ani zarobkowania...
Gdy 21-letnia Julia Ledóchowska 18 sierpnia 1886 roku opuszcza dom rodzinny w Lipnicy Murowanej, aby wstąpić do klasztoru sióstr urszulanek w Krakowie, była przekonana, że już nigdy do tego miejsca nie wróci, gdyż – jak napisała w liście z 7 maja 1886 roku do swojej przyjaciółki Ilse von Düring – był to klasztor, który ma tak ścisłą klauzurę, że kto raz wstąpi, już zawsze tam pozostaje. Opatrzność Boża inaczej poprowadziła matkę Urszulę…
Gdy w 1918 roku Polska odzyskała niepodległość, matka Urszula i jej urszulańska wspólnota w Aalborgu w Danii zaczęły kierować swoje myśli i plany apostolskie ku ojczyźnie. W styczniu 1920 roku było już wiadomo, że zamierzone połączenie z Unią Polskich Urszulanek nie dojdzie do skutku, a pozostawienie małej urszulańskiej wspólnoty w Danii też okazało się nierealne. Wobec tego matka Urszula postanowiła utworzyć nową gałąź urszulańską...
W Łodzi szare urszulanki podjęły działalność niedługo po założeniu Zgromadzenia. Na zaproszenie ks. biskupa Wincentego Tymienieckiego, ordynariusza nowo utworzonej diecezji łódzkiej, Zgromadzenie otworzyło w marcu 1922 placówkę w Łodzi w celu organizowania, koordynowania i prowadzenia pracy katechetycznej. Tymczasowym mieszkaniem trzech sióstr był mały domek przy ul. Skorupki 1. W 1923 roku siostry uzyskały bezpłatne mieszkanie przy ul. Czerwonej 6, w kamienicy należącej do właściciela fabryki, Ludwika Geyera...
Kwiecień 2005 roku – Rozpoczęcie pracy w Mińsku na Białorusi
Po likwidacji domu w Bieszankowiczach siostry przeniosły się 30 marca 2005 toku do Mińska. Zamieszkały na razie w wynajętym mieszkaniu w bloku. Po roku, a dokładnie 8 kwietnia 2006 roku, Zgromadzenie nabyło działkę z domem mieszkalnym, który stopniowo wykończano, przystosowując do potrzeb Zgromadzenia. Siostry zamieszkały w nim już w grudniu 2006 roku. 31 maja 2008 roku nastąpiło poświęcenie domu, którego dokonał metropolita mińsko-mohylewski, abp Tadeusz Kondrusiewicz...
Marzec 1920 roku – Norweski konsul B.A. Stolt-Nielsen ofiaruje m. Urszuli pieniądze na opłacenie posiadłości w Pniewach
Po zakupie posiadłości w Pniewach-Lubocześnicy (por. wpis z „Kroniki” o 11 lutego 1920 roku) jako nowej siedziby dla wspólnoty urszulańskiej matka Urszula zaplanowała kolejny cykl konferencji w Skandynawii, aby zebrać potrzebną sumę pieniędzy. Była w Kopenhadze i Hälsingborgu, w Malmö i Sztokholmie, po czym udała się do Kristianii (dzisiejsze Oslo). Tam konsul Stolt-Nielsen ofiaruje m. Urszuli dwadzieścia tysięcy koron…
Zakup willi Rabigera w Pniewach i terenu wokół niej to pierwszy krok, który m. Urszula Ledóchowska powzięła, by stworzyć materialne podstawy dla urszulańskiej wspólnoty w Aalborgu w Danii, która chciała osiedlić się w niepodległej Polsce i – jak od stycznia 1920 roku już było wiadomo – miała stać się nowym zgromadzeniem urszulańskim...
W 1965 roku praca apostolska Zgromadzenia pierwszy raz wychodzi poza kontynent europejski – nie licząc wojennej placówki w Wellingtonie w Nowej Zelandii, zamkniętej w 1958 roku. Myśl o założeniu placówki wśród Polonii w Ameryce Północnej podjęła już matka Franciszka Popiel. Na Kapitule w 1964 roku matka Andrzeja Górska wysuwa ten projekt na nowo i zostaje podjęta uchwała o powołaniu do życia placówki w Ameryce Północnej jako daru dla Założycielki z okazji setnej rocznicy urodzin...
Więcej...
Październik 1924 roku – Ukazuje się pierwszy numer Dzwonka św. Olafa
W październiku 1924 roku ukazał się pierwszy numer czasopisma, które św. Urszula Ledóchowska zainicjowała dla byłych uczennic urszulańskiej szkoły w Pniewach zwanych olafitkami – od ówczesnej nazwy urszulańskiej placówki, przy której szkoła się znalazła – Zakładu św. Olafa. Również tytuł czasopisma do niej nawiązała – Dzwonek św. Olafa...
Niedługo po przejęciu internatu w Poznaniu (obecnie – ul. Taczaka) w 1923 roku m. Urszula, dowiedziawszy się o sytuacji studentek w Warszawie, zaczęła myśleć o internacie studenckim w Warszawie. Póki co nie było możliwości lokalowych, wkrótce jednak one się pojawiły, gdy Zofia z Rotwandów Tabęcka zaproponowała m. Urszuli dom Fundacji Rotwandów przy ul Siennej 87, przeznaczony na cele społeczne. W domu działały wtedy trzy instytucje: żłobek, szkoła powszechna i kursy szycia. Prowadziło je zgromadzenie zakonne, które z powodu złych warunków lokalowych – kamienica przy ul. Siennej była w złym stanie – jednak się wycofało. Matka Urszula przyjęła propozycję mimo zastanych warunków – miała bowiem nadzieję otworzyć tam upragniony internat dla warszawskich studentek.
16 lipca 1924 – rozpoczęcie pracy w ochronce w Czarnym Borze koło Wilna
W październiku 1923 roku zwrócił się do m. Urszuli Ledóchowskiej ks. Karol Lubianiec, prezes Towarzystwa Dobroczynnego zwanego Domem Serca Jezusowego z prośbą o objęcie przez siostry urszulanki ochronki w Czarnym Borze pod Wilnem. Matka ofertę przyjęła i 16 lipca 1924 roku siostry rozpoczęły pracę w domu pw. Maryjo Strzeż...
Na prośbę brata Rogera Schütza m. Urszula Frankiewicz wyraziła zgodę na podjęcie przez siostry pracy w siedzibie ekumenicznej Wspólnoty Taizé wśród licznie przybywającej tam młodzieży z Polski. 4 lipca 1994 roku przyjechała do Taizé – jako pierwsza – s. Bożena Kolczyńska. Placówka została erygowana 16 października 1998 przez m. Jolantę Olech. Obecnie siostry pomagają w przyjmowaniu i towarzyszeniu młodzieży, zwłaszcza z krajów Wschodniej Europy, i w organizowaniu Europejskich Spotkań Ekumenicznych, odbywających się zawsze na przełomie roku w jednym z miast Europy...
