ur. 30 IX 1903 w Psarach, pow. Piotrków, par. Wolbórz, wst. 17 II 1922 w Pniewach, I śl. 6 I 1926 w Pniewach, zm. 24 XI 1964 w Sieradzu.
Córka Jana i Marianny z d. Forszmanowicz, przyjechała do Pniew wraz z dwiema innymi kandydatkami z parafii w Wolborzu. Jako postulantka pracowała w domach dziecka w Goździchowie i Otorowie. W 1926 - po złożeniu profesji zakonnej - została ponownie skierowana do pracy w Otorowie (1926-1927) i Czarnym Borze (1927-1928). W 1928 przyjechała do Sieradza, gdzie prawie do śmierci pracowała w tkalni. Artystycznie wykonywała wspaniałe gobeliny (m.in. tkała makatkę na jubileusz 50-lecia życia zakonnego Matki Założycielki), poduszki gobelinowe, a zwłaszcza chorągwie. Utkała też na Jasną Górę chorągiew - wotum Zgromadzenia. Odznaczała się pracowitością, skupieniem i pobożnością. Z powodu choroby nowotworowej, która stała się przyczyną zgonu, wiele wycierpiała. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.
