ur. 29 I 1901 w Psarach, pow. Ostrów Wlkp., wst. 7 X 1924 w Pniewach, I śl. 6 I 1928 w Pniewach, zm. 30 IV 1973 w Szpitalu im. M. Kopernika w Łodzi.

Córka Antoniego i Katarzyny z d. Mencel. Po złożeniu profesji zakonnej została skierowana do pracy w Suchedniowie, a po wycofaniu się sióstr z tamtejszej placówki pojechała do Czarnego Boru k. Wilna, gdzie przebywała w 1928-1938. Następnie, do IX 1939, przebywała w Mołodowie na Polesiu, skąd po 7 miesiącach wędrówki dotarła wraz z grupą sióstr do Warszawy. Od IV 1940 pracowała najpierw w Ożarowie, potem w Czarnej, którą też siostry musiały opuścić z powodu rozpoczęcia ofensywy wojsk radzieckich w 1944. Udały się do Dębego Małego w pow. Mińsk Maz. Po wojnie przebywała w domu w Bogdańcu (1945-1951) i w Łodzi na Obywatelskiej. Pracowała w ogrodzie i gospodarstwie, a od 1957 jako opiekunka małych dzieci. Pracy tej poświęciła resztę życia. Odznaczała się sumiennością, ofiarnością, zamiłowaniem ubóstwa. Miała bardzo bezpośredni kontakt z rodzicami dzieci, służyła im często dobrą radą, a nieraz także pomocą materialną. Zmarła nagle, na zawał serca. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.