ur. 9 III 1907 w Łodzi, wst. 27 III 1932 w Czarnym Borze, I śl. 15 VIII 1934 w Pniewach, zm. 5 I 1991 w Łodzi.

Córka Jana i Teofili z d. Szymańskiej, do 1928 przebywała w Łodzi przy rodzicach i uczęszczała do Gimnazjum Humanistycznego Żeńskiego im. E. Orzeszkowej. Z powodu choroby przerwała naukę i w 1928 pojechała do Pniew, gdzie ukończyła Pryw. Seminarium Nauczycielek Gospodarstwa Sióstr Urszulanek SJK. W 1931, jako nauczycielka zawodu, pracowała w Szkole Społeczno-Gospodarczej Sióstr Urszulanek SJK w Czarnym Borze, gdzie następnie wstąpiła do Zgromadzenia. Po okresie formacji i złożeniu profesji zakonnej w Pniewach powróciła do Czarnego Boru, pracując jako intendentka. W 1937 rozpoczęła pracę nauczycielki zawodu w szkole pniewskiej. Jednocześnie zdała w Krakowie egzamin kwalifikacyjny, ustalony przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (1938), i w Warszawie (1939) ukończyła kurs pedagogiczny dla nauczycieli szkół zawodowych. W X 1939 została mianowana prefektą domu w Sokolnikach Wlk., gdzie spędziła okres okupacji niemieckiej. W 1945-1949 była ponownie nauczycielką w szkole pniewskiej, ukończywszy w 1946 kurs zawodowy w zakresie gospodarstwa domowego w Lesznie Wlkp., zorganizowany przez Ministerstwo Oświaty. W 1949-1952 była kierowniczką domu w Słupsku i stołówki "Caritas", w której pracowała jako księgowa. W 1953-1955 była kierownikiem administracyjnym sanatorium dla dzieci w Rabce Zdroju, następnie księgową w bursie "Caritas" w Sieradzu (1955-1958) i w przedszkolu "Caritas" w Łodzi przy ul. Obywatelskiej (1958-1962), a po upaństwowieniu przedszkola podjęła pracę w kancelariach na cmentarzach łódzkich. Po przebytym zawale serca (1968) wycofała się z tej pracy i od połowy lat 70. troszczyła się w domu o garderobę sióstr. Ponowny zawał serca położył kres trudom jej życia i ofiarnej służbie Bogu i ludziom. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.