ur. 26 VI 1905 w Maleninie, pow. Witkowo, wst. 5 VI 1928 w Pniewach, I śl. 6 I 1931 w Pniewach, zm. 30 III 1967 w Uniwersyteckiej Klinice Serca Jezusowego w Rzymie.

Córka Wojciecha i Julianny z d. Wiśniewskiej, po ukończeniu szkoły powszechnej wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Jadwigi, z którego została wydalona z powodu słabego wzroku. Po okresie formacji i po złożeniu profesji zakonnej w Zgromadzeniu pracowała przez kilka miesięcy w domu poznańskim, a następnie została skierowana do pracy w Rzymie. Tam przez prawie 40 lat służyła Panu Bogu i Zgromadzeniu w różnych domach rzymskich, w ostatnim okresie życia na via di Villa Ricotti. Zajmowała się garderobą, z sumiennością i troskliwością dbając o potrzeby sióstr, także z innych domów. Chętnie i cierpliwie uczyła siostry, które pracowały pod jej kierunkiem w szwalni i garderobie. Była bardzo dobra dla chorych. Właśnie ona opiekowała się Matką Założycielką w jej ostatnich chwilach życia. Odznaczała się wielkim nabożeństwem do dusz w czyśćcu. Pamiętała, żeby każdą zmarłą siostrę jak najprędzej wpisać do tzw. wieczystej mszy św. Zostawiła po sobie wspomnienie cichego, wiernego życia. Przez lata chorowała poważnie na nerki i ta choroba stała się przyczyną zgonu. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na Campo Verano w Rzymie.