ur. 22 VIII 1906 w Górnych Marklowicach, pow. Cieszyn (par. Zebrzydowice), wst. 29 IX 1938 w Pniewach, I śl. 15 VIII 1943 w Warszawie, zm. 30 III 1987 w Pniewach.

Córka Antoniego i Janiny z d. Cielepi. W związku z liczną rodziną (10 dzieci) do 32 roku życia przebywała w domu, pracując w gospodarstwie i dorabiając w stołówce nauczycielskiej. Po śmierci rodziców przyjechała do Pniew, gdzie 15 VIII 1939 została przyjęta do postulatu. W X 1940 wraz z siostrami - z s. Stanisławą Prądzyńską na czele - musiała opuścić dom w Pniewach. Przez 3 miesiące przebywała w domu warszawskim, a potem przez kilka miesięcy pracowała u pp. Tuchołków w Srocku k. Piotrkowa Tryb., skąd we IX 1941 przyjechała do domu w Czarnej (pow. Radzymin). W 1942-1943 odbyła nowicjat w Młocinach i po złożeniu profesji zakonnej powróciła do Czarnej, pracując do III 1945 w tamt. gospodarstwie. Po wojnie wróciła z siostrami do Pniew. Pracowała początkowo również w gospodarstwie, następnie w infirmerii, a w 1967-1975 na plebanii pniewskiej. Jej życie naznaczone było ciężką pracą. Była twarda dla siebie, pragnęła Bogu dać wszystko. Przełożeni obdarzali ją zaufaniem i powierzali odpowiedzialne prace, gdyż była solidna, troskliwa, dobra i dyskretna. Umiała łączyć pracę z modlitwą, cierpliwie znosiła dolegliwości. Pan Bóg zabrał ją nagle, ale przez swoją wierność była do śmierci przygotowana. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.