Po odbyciu okresu formacji zakonnej w Sieradzu i złożeniu profesji pracowała w domu sieradzkim, a następnie przez rok (1929-1930) w Otorowie. W 1930 została skierowana do powstającego wówczas domu w Łodzi przy ul. Obywatelskiej, gdzie pozostała aż do śmierci. Niskiego wzrostu, skromna - znana była dobrze nie tylko na Rokiciu, ale i wśród najbiedniejszych w mieście. Pracując w duszpasterstwie charytatywnym, przeprowadzała z ramienia "Caritas" wywiady wśród rodzin, zbierała odzież i żywność, którą następnie rozdzielała potrzebującym. Był to okres panującego wówczas w kraju kryzysu ekonomicznego i siostry prowadziły w Łodzi 3 kuchnie dla bezrobotnych, w których wydawano ok. 3 000 obiadów dziennie. Jej obowiązkiem było sprawdzanie, kto ma prawo do tego rodzaju zapomogi. Później, gdy rozpoczęto budowę kaplicy na Obywatelskiej, zbierała również fanty na loterie, organizowane na ten cel. Była zawsze chorowita, z czasem ujawniła się gruźlica kości i płuc. Gdy umarła, tłumy przybyły na jej pogrzeb. Pochowana na cmentarzu parafialnym na Retkini, po ekshumacji w XII 1963 spoczęła na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.