Córka Władysława i Stanisławy z d. Przybyszewskiej. Kiedy Matka Założycielka przyjmowała ją do Zgromadzenia, miała 33 lata i była nauczycielką Szkoły "3 Maja" w Kaliszu. Formację zakonną odbywała w domu sieradzkim, będąc jednocześnie nauczycielką w Szkole im. Królowej Jadwigi w Sieradzu. Po złożeniu ślubów koadiutorskich uzyskała zgodę kuratorium na roczny bezpłatny urlop w celu odbycia studiów na Wyższym Kursie Nauczycielskim grupy fizyko-matematycznej w Poznaniu. Po powrocie do Sieradza pracowała jako nauczycielka w Szkole im. Wł. Reymonta w Sieradzu, a jednocześnie w domu była II asystentką, infirmerką i zajmowała się domową biblioteką pedagogiczną. Była kochana zarówno przez siostry, jak i przez dzieci. W IV 1933 zachorowała na gruźlicę płuc i wyjechała do Zakopanego, gdzie przez rok przebywała na kuracji klimatycznej w Sanatorium Związku Nauczycielstwa Polskiego. Zostawiła tam po sobie wspomnienie wzorowej zakonnicy i gorliwej apostołki. Jeszcze po jej śmierci osoby, które dzięki niej odnalazły drogę do Boga, przychodziły do sióstr w Zakopanem, by o niej porozmawiać. Kiedy kuracja pomyślnie dobiegła końca, zamieszkała w nowo powstałym wówczas domu na Jaszczurówce. Tymczasem w VI 1934 zachorowała na zapalenie wyrostka robaczkowego i znów znalazła się w szpitalu. Po operacji czuła się zupełnie dobrze, ucieszyła się odwiedzinami Matki Założycielki i obietnicą podjęcia normalnej pracy w Zakopanem. Trzeciego dnia po operacji, rano, po przyjęciu Komunii św. i po wizycie lekarskiej, podczas której oświadczyła, że czuje się doskonale, sięgnęła po szklankę z wodą i w tym momencie zakrzep tętniczy spowodował zgon. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Zakopanem przy ul. Nowotarskiej.

* M. U. Ledóchowska, Kronika Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK, Warszawa 1992, s. 342, 350, 355.