Córka Ignacego i Agnieszki z d. Nowak, młodsza siostra s. Assumpty. Odebrała w domu rodzicielskim wychowanie bardzo staranne i religijne. Odznacza się wielką pobożnością i wzorowym prowadzeniem - napisał o niej proboszcz, kiedy prosiła o przyjęcie do Zgromadzenia. Wstąpiła w Pniewach w wieku 24 lat. W Pniewach spędziła całe swe krótkie życie zakonne. Tam odbyła okres kandydatury i postulatu, a 6 I 1939 rozpoczęła nowicjat, przerwany z powodu wybuchu II wojny światowej. Była miła, usłużna, uprzejma, promiennością duszy i jasnym uśmiechem rozjaśniała życie otoczeniu. W latach okupacji pracowała w gospodarstwie, zarządzanym przez Niemkę - v. Massenbach. 12 IX 1942 w oborze, w której tego dnia pracowała, miało miejsce nieszczęśliwe wydarzenie, które spowodowało jej śmierć. Rozjuszony stadnik przygniótł ją do ściany. Przywołana lekarka, Niemka, zajęła się nią starannie, niewiele jednak mogła pomóc, gdyż objawy świadczyły o obrażeniach wewnętrznych. Kiedy przed zabraniem jej do szpitala s. Urszula Puczyłowska powiedziała, że stan jest niebezpieczny, oraz wyraziła troskę, że księdza nie ma na miejscu, usłyszała od chorej: Niech się siostra kierowniczka nie boi, ja mogę spokojnie stanąć przed Bogiem. Złożyła na ręce przełożonej śluby zakonne in articulo mortis i otrzymała predykat od Matki Boskiej Królowej Korony Polskiej. Zrobiona w szpitalu szamotulskim operacja nie przyniosła jej ulgi i po 3 dniach zmarła, opatrzona sakramentami na drogę wieczności. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.

* S. Urszula Puczyłowska, Śmierć siostry Zefiryny, w: S. U. Puczyłowska, Wspomnienia z czasów okupacji, Pniewy 1939-1945.