seria: Duchowość Klasztorów Polskich: Przekaz i Komunikacja, tom V

Z prac Katedry Duchowości Mediów i Relacji Społecznych Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

Spis treści

Ks. Wojciech Misztal, Słowo redaktora serii

M. Franciszka Sagun, Wprowadzenie

Abp Władysław Ziółek, Aktualność duchowości i charyzmatu św. Urszuli i urszulanek SJK w obecnej rzeczywistości społecznej i religijnej

S. Małgorzata Krupecka, 90 lat obecności Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego w Łodzi i w Kościele Łódzkim

Bp Adam Lepa, Media jako miejsce ewangelizacji w ujęciu św. Urszuli Ledóchowskiej

M. Jolanta Olech, „Stare” i „nowe” w stylu życia konsekrowanego św. Urszuli i szarych urszulanek

Ks. Wojciech Zyzak, Kontemplacja Krzyża jako centrum duchowości św. Urszuli Ledóchowskiej

Ryszard Paluch, Pragnienie świętości u św. Urszuli Ledóchowskiej

Ks. Wojciech Misztal, Ewangelia w duchowości św. Urszuli

Ks. Paweł Gabara, Źródła i formy aktualnej, twórczej i skutecznej działalności ewangelizacyjnej św. Urszuli

Ks. Grzegorz Dziewulski, Kościół w dialogu ze światem

Ks. Henryk Wejman, Ubodzy w sercu posłannictwa św. Urszuli i jej duchowych córek

Autorzy

Wprowadzenie

Mija właśnie dziewięćdziesiąt lat obecności św. Urszuli Ledóchowskiej i jej duchowych córek, urszulanek Serca Jezusa Konającego, w Łodzi i w Kościele łódzkim. Zaznaczanie upływającego czasu skłania do dziękczynienia Bogu za dobro od Niego otrzymane i dalej przekazane. Pomaga też w refleksji nad przyszłością.

Cieszymy się, że na tym etapie otrzymujemy do rąk cenną publikację, w której autorzy z różnych środowisk naukowych prezentują swoje najnowsze badania nad społecznym wymiarem i aktualnością duchowości św. Urszuli Ledóchowskiej i szarych urszulanek. Jest to kolejna pozycja z serii „Duchowość klasztorów polskich: przekaz i komunikacja”.

Mimo że bibliografia dotycząca Świętej jest już obszerna, koncepcja tej publikacji jest oryginalna. Autorzy zdecydowali się poszukać inspiracji w słowach bł. Jana Pawła II o św. Urszuli, odczytując Świętą przez pryzmat innego Świętego. Dlatego zarówno tytuł publikacji, jak i motta kolejnych artykułów zaczerpnięte zostały z wypowiedzi papieskich[1]. Otrzymała od Ducha Świętego wielki charyzmat – w ten sposób bł. Jan Paweł II powiedział o św. Urszuli Ledóchowskiej w czasie wizyty w domu generalnym szarych urszulanek przy via del Casaletto w Rzymie 26 stycznia 1986 roku.

Dzięki podjętemu przez autorów wysiłkowi mamy szansę nowego, poszerzonego spojrzenia na aktualność duchowości i charyzmatu św. Urszuli i urszulanek Serca Jezusa Konającego w obecnych realiach społecznych i religijnych. Zamieszczone w książce teksty potwierdzają, że św. Urszula wyprzedzała swoje czasy, widząc w mediach skuteczne narzędzie ewangelizacji. Szukając nowych dróg dla Ewangelii, mądrego łączenia „starego” i „nowego” w życiu konsekrowanym, nie wahała się podejmować ryzyka, ryzykowała nawet czasem – według powiedzenia papieskiego – swoją dobrą opinię zakonną. Energię do dzielenia się miłością czerpała z wpatrywania się w oblicze Jezusa Ukrzyżowanego, dlatego w centrum duchowości urszulańskiej postawiła kontemplację Serca Jezusa, konającego na Krzyżu z miłości do człowieka. Pragnęła świętości dla siebie, swoich współsióstr i wszystkich, którzy się znaleźli w zasięgu jej oddziaływania. Pojmowała bowiem świętość jako zwyczajną drogę rozwoju chrześcijanina.

Jako kobieta i zakonnica wyróżniała się w swojej epoce aktywnym udziałem w życiu publicznym. Z odwagą wchodziła w dialog miłości z chrześcijanami innych wyznań, a nawet żydami i mahometanami. Przede wszystkim jednak miała szeroko otwarte ramiona dla ubogich, potrzebujących, z różnych względów marginalizowanych przez egoistyczne społeczeństwo. Z tego wynikała też jej troska o przygotowywanie wartościowych protagonistów życia społecznego, zatroskanych o dobro wspólne. Nazywała to wychowywaniem dla ojczyzny ziemskiej i dla ojczyzny niebieskiej.

Prezentowane teksty wskazują więc na zaskakująco udane połączenie szeregu istotnych elementów, składających się na źródła i formy aktualnej, twórczej i skutecznej działalności ewangelizacyjnej św. Urszuli. To – jak w pigułce – chrześcijaństwo znające wartość życia duchowego, pielęgnowania daru komunii z Bogiem, żeby następnie darem tym dzielić się z siostrami i braćmi, szukając ich wszędzie tam, gdzie można ich znaleźć, jak Dobry Pasterz szuka swoich owiec, nie czekając, aż same się znajdą.

Na koniec jeszcze jedno stwierdzenie Jana Pawła II o św. Urszuli. Rok po jej beatyfikacji, 29 maja 1984 roku, powiedział: Potrafiła odpowiadać na wymagania przeobrażającego się głęboko świata wewnętrznym spokojem, płynącym ze zrozumienia, że Bóg jest naszym Ojcem… Czytając teksty, zamieszczone w tej książce, zaczynamy jeszcze lepiej rozumieć bogactwo życia, dziedzictwa zakonnego, chrześcijańskiego, polskiego, ludzkiego św. Urszuli Ledóchowskiej i potrzebę jak najszerszego udostępniania jej duchowości i dorobku w naszej szybko zmieniającej się – i nie zawsze w pożądanym kierunku – rzeczywistości.

Szczególne podziękowanie pragnę złożyć ks. prof. dr. hab. Wojciechowi Misztalowi i kierowanej przez niego Katedrze Duchowości Mediów i Relacji Społecznych, działającej w ramach Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, za inspirację oraz nieoceniony wkład pracy zarówno w redakcję książki, jak i organizację konferencji naukowej 19 maja 2012 roku w Łodzi, stanowiącej okazję do zaprezentowania przez autorów wyników ich badań.

M. Franciszka Sagun

Przełożona Generalna

Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego

[1] Są one zebrane w książce pt. Jan Paweł II do urszulanek Serca Jezusa Konającego, Warszawa 2008.