Dziś tylko serce może próbować pomieścić wspomnienia Bożego prowadzenia. Tylko ono może starać się zrozumieć wydarzenia ostatnich lat… Czas przygotowania do ślubów wieczystych stał się okazją do pod­jęcia próby poukładania we własnym wnętrzu zdarzeń, przeżyć, klu­czowych spotkań i rozmów. Nadzwy­czajne było odkrywanie jak Pan Bóg także W TYM czasie pisze moje życie. Jak dopisuje kolejne zdania do historii mojego powo­łania. Jak przeszłość i teraźniejszość spi­­na klamrą.
15 sierpnia Pan Bóg postawił kropkę. Świadkami tego wydarzenia były moje współsiostry, uczestniczki reko­lekcji, zaproszeni goście… Wśród bliskich - także osoby niewierzące czy poszukujące, dla których własny kryzys wiary nie stano­wił przeszkody, by dzień ten przeżyć w przekonaniu, że uczestniczą w wydarzeniu niezwykłym. Że są świadkami spotkania Boga z człowiekiem… Spotkania radosnego, czułego, pełnego wdzięcz­ności, wzajemności i pewności.
Chwała Panu za to, że mnie wybrał i zechciał ze sobą połączyć na zawsze. Chwała Panu za to, że On kocha radykalnie, wiernie i pomimo…
Mała poprawka… 15 sierpnia Pan Bóg postawił wielokropek. Już następnego dnia zaczął dopisywać kolejne zdania do mojego życia. Cóż, pozostaje mi wołać co dzień - na każdej stronie mojego życia: Panie, prowadź mnie drogą odwieczną… (Ps 139).

s. Monika Górska

W tym roku dane mi było w Pniewach przeżyć przygotowanie do złożenia Profesji Wieczystej. Czas ten dla mnie był czasem łaski. Ponownego zatrzymania i refleksji nad darem powołania, charyzmatem pozostawionym nam przez Naszą Świętą Założycielkę oraz nad tajemnicą i ogromnym darem, jakim jest konsekracja zakonna. Czas ten należał do bardzo intensywnych poszukiwań, przypa­trywania się życiu i dzielenia radościami, smutkami i doświadczeniem. Dzięki temu mogłam po raz kolejny dostrzec i zobaczyć działanie Pana Boga.  To, w jaki sposób mnie przygotowywał i prowadził przez całe moje życie. Spojrzeniem wstecz z wdzięcznością, bo bez tego całego bagażu moich doświadczeń ni spotkań nie byłabym tym, kim jestem teraz.
Ufam, iż czas przygotowania zaowocuje świętością życia, wiernością i odważnym odpowiadaniem na Miłość Pana Boga w mojej „szarej” codzienności.

s. Anna Białobłocka