Córka Tomasza i Marianny z d. Groszek. Pochodziła z wielodzietnej (7 dzieci) rodziny rolniczej. Kiedy miała niecałe 6 lat, zmarła jej matka. Uczęszczała do miejscowej szkoły powszechnej, a potem musiała wcześnie podjąć pracę zarobkową. W czasie okupacji została złapana podczas obławy i wywieziona do Trzebnicy na przymusowe roboty. Pracowała tam 4 lata u Niemki, a potem została wywieziona do obozu w Oświęcimiu, skąd 16 XII 1944 przetransportowano ją wraz z innymi do Dachau. 21 I 1945 obóz został wyzwolony przez Amerykanów i 6 VI 1945 powróciła do domu. Po 2 miesiącach wyjechała do Łodzi i podjęła pracę u jezuitów. W Łodzi poznała Zgromadzenie i poprosiła o przyjęcie. Wstąpiła, mając 38 lat. Po okresie kandydatury i postulatu, odbytym w Chartowie, przebywała w 1951-1952 w nowicjacie w Pniewach i złożyła śluby zakonne. Pracowała jako zakrystianka w Brodach Pozn. (1953-1964) i w Złocieńcu (1964-1965). Lata 1965-1973 spędziła w St. Bogaczowicach, 1973-1974 w Sokolnikach Wlk. W 1974 powróciła do domu w Brodach Pozn., gdzie pozostała do śmierci. Lubiła opiekować się starszymi osobami, które potrzebowały pomocy. Była pracowita i ofiarna. Chętnie pomagała współsiostrom, rozweselała je grą na harmonijce. Była ceniona zarówno przez księży, jak i parafian. W ostatnich latach chorowała na raka płuc. Przeszło pół roku spędziła w szpitalu w Poznaniu. Pogodna, ufna i cierpliwa - budowała swą postawą personel szpitala i współchore. Zmarła w 66 roku życia i 28 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.