Razem przemierzałyśmy kolejne kilometry wśród lasów, pól i łąk, sercem i ustami wychwalając Pana za piękno stworzenia. Dzień wypełniła nam modlitwa w drodze, piknik w cieniu drzew, radosne dzielenie sobą, wspólne gry i zabawy. Nietuzinkowe było doświadczenie odśpiewania litanii loretańskiej nad stawem, ponieważ w trakcie śpiewu zbliżyła się do nas gromada żab, które swoim głośnym rechotem ubogaciły niejako naszą modlitwę…

Na koniec, pragniemy nadmienić, że jesteśmy pierwszym nowicjatem, który przeszedł całą trasę, nie gubiąc przy tym wybranego szlaku, co nie byłoby możliwe bez naszego przewodnika w osobie siostry Mistrzyni, która czuwała nad oznaczeniami i mapą parku, za co jesteśmy ogromnie wdzięczne. Przede wszystkim składamy jednak wielkie dzięki Temu, który jest samym Pięknem i tym pięknem dzieli się z nami jak chlebem.

zdjęcia w albumie Google Photos