Córka Bronisława i Cecylii z d. Cieślińskiej. Pochodziła z rodziny rzemieślniczej. W Wałbrzychu uczęszczała do szkoły podstawowej, a następnie do technikum ekonomicznego, które ukończyła 11 V 1964 uzyskaniem świadectwa dojrzałości. Przez rok pracowała zarobkowo w Wałbrzychu. Mając 20 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. W okresie przednowicjackim przebywała w Łodzi, pomagając w katechizacji. Ukończyła w 1966 kurs katechetyczny w Kielcach. W 1966-1967 odbyła nowicjat w Pniewach i złożyła śluby zakonne. W 1967-1972 przebywała w Lublinie, studiując teologię na KUL-u. Po obronieniu pracy magisterskiej Nauka o Kościele w encyklice "Ecclesiam suam" i jej wpływ na eklezjologię soborową ukończyła studia z wyróżnieniem w VI 1972. Następnie pracowała jako katechetka w Nałęczowie (1972-1973), w Warszawie na Bielanach (1973-1974) i w Ożarowie (1974-1975). W I 1975 wystąpiły pierwsze objawy schizofrenii. Przebywała najpierw w Warszawie, potem w Lipnicy (1979-1981) - w nadziei, że piękno przyrody i oddalenie od ruchu wielkomiejskiego przyczynią się do powrotu do równowagi psychicznej. Rzeczywiście, zmiana przyniosła jej ulgę - była bardziej radosna i w miarę możliwości włączała się w prace domowe. Choroba czyniła jednak postępy i zaistniała konieczność dłuższego leczenia szpitalnego. W szpitalu dla nerwowo chorych w Obrzycach stwierdzono, że choroba jej wywołana została zanikiem komórek mózgowych. Stopniowo traciła kontakt z otoczeniem. Wobec braku nadziei na dalsze możliwości leczenia i poprawę zdrowia we IX 1990 została przewieziona z powrotem do Pniew. Coraz bardziej traciła siły i świadomość. Ten ostatni etap jej życia okryty jest tajemnicą, znaną tylko Bogu. Był to okres ukrzyżowania z Ukrzyżowanym. Zmarła w 46 roku życia. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.