Córka Józefa i Józefy z d. Małeckiej. Pochodziła z głęboko religijnej rodziny rolniczej. Była ósma z 14 rodzeństwa. Uczęszczała do szkoły w Iwanowicach. Tam również należała do parafialnych kółek religijnych. Próbę życia zakonnego odbyła u sióstr nazaretanek. Będąc postulantką, powróciła jednak do domu, by pomóc rodzicom. Uczyła się też prywatnie szycia. Mając 26 lat, została w Sieradzu przyjęta do Zgromadzenia. Tam odbyła okres kandydatury i postulatu, pracując w szwalni. Lata 1936-1937 spędziła w Pniewach w nowicjacie, zakończonym I profesją zakonną. Następnie została skierowana do Arturówka, gdzie pozostała do 1940. Od XI 1940 przebywała w Ozorkowie, skąd 22 VII 1942 została wraz z innymi siostrami wywieziona do obozu przejściowego w Łodzi, a 20 VIII 1942 do obozu dla zakonnic w Bojanowie, skąd w X 1942 wysłano ją do pracy w szwalni niemieckiego domu dziecka w Poznaniu. W III 1945 powróciła do domu w Ozorkowie i pozostała tam do śmierci. Pracowała nadal w szwalni i garderobie, podejmując chętnie obowiązki także w innych działach pracy. Lubiła zwłaszcza pielęgnować kwiaty. Była cicha i radosna. Starała się być wierna Bogu w każdym szczególe życia i dochowała tej wierności do końca. Mimo iż długo chorowała na miażdżycę, zmarła nagle wskutek wylewu krwi do mózgu. Spoczywa na starym cmentarzu parafialnym w Ozorkowie.