Córka Marcina i Agnieszki z d. Pawlak, starsza siostra Barbary - s. Cecylii. W 1905-1912 uczęszczała do Szkoły Katolickiej w Nabyszycach. W 1921 podjęła pracę w ochronce w Otorowie, a od XI 1922 do III 1923 pracowała w Inowrocławiu w domu sierot, prowadzonym przez siostry szarytki. Chciała wstąpić do sióstr miłosierdzia, ale nie została przyjęta ze względu na słabe zdrowie. Mając 25 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. W okresie formacji przednowicjackiej przebywała w Pniewach i w Otorowie. W 1926-1928 odbyła nowicjat w Pniewach i złożyła śluby zakonne. Następnie została skierowana do pracy w domu dziecka w Goździchowie, a po jego likwidacji (3 IX 1929) przyjechała do domu w Otorowie. Następnie przebywała w Poznaniu (1932-1935), Horodcu (1935-1937) i w Iłosku (1938-1939). Lata II wojny spędziła w Kobryniu, skąd - po opuszczeniu przez siostry w 1946 Kresów Wschodnich - przyjechała do domu w Chartowie. Tam wkrótce ujawniła się choroba nowotworowa. Mężnie zniosła 2 operacje, które jednak nie przyniosły poprawy. W chorobie była cierpliwa i niewymagająca. Kilka dni przed śmiercią zapadła w sen, z którego się już nie obudziła. Pozostawiła po sobie pamięć gorliwej, ofiarnej, apostolskiej siostry. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.

* M. U. Ledóchowska, Kronika Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK, Warszawa 1992. S. J. Sypniewska, Kobryń w latach wojny 1939-1946, "Szary Posłaniec" 1996 nr 67.