Córka Dominika, właściciela sklepu spożywczego, i Stanisławy z d. Sosnowskiej. Miała 5 rodzeństwa. Po szkole powszechnej w 1929 ukończyła 4-letnią Szkołę Zawodową Haftu, a w latach późniejszych kurs handlowy i roczny kurs dla kierowników świetlic i dla prelegentów. Pracowała w domu, wykonując na zlecenie prace hafciarskie. W wieku 30 lat została przyjęta do Zgromadzenia w Warszawie i skierowana do domu w Łodzi przy ul. Obywatelskiej. Tam odbyła postulat, a w latach II wojny także nowicjat (1940-1941) w domu przy ul. Rzgowskiej i złożyła śluby zakonne. Pozostała jeszcze przez rok w Łodzi, w domu przy ul. Promińskiego, a następnie - po przejściu przez zieloną granicę do Generalnej Guberni - do końca wojny pracowała w Czarnej. Kolejnymi jej wspólnotami były: Bogdaniec (1945-1954), Chartowo (1954-1957), Otorowo (1957-1969), Ozorków (1969-1971) i Pniewy (1971-1985). Była intendentką w domach dziecka, pracowała w kancelarii. Wykonywana praca wymagała od niej dużego poświęcenia, trudu i wysiłku fizycznego, nie mówiła jednak o tym i nie użalała się. Radosna i ofiarna, nie szczędziła trudu, by pomóc potrzebującym. W czasie wojny nieraz pod gradem kul szła, by sprowadzić księdza lub lekarza do umierających, m.in. uratowała życie klerykowi ze zgromadzenia redemptorystów. Odznaczała się szczególnym duchem apostolskim, służąc innym otwartością serca. Prowadziła rodzaj lotnej biblioteki, wypożyczając dobre, wartościowe książki osobom, z którymi miała kontakt. Była przede wszystkim człowiekiem modlitwy i chętnie wolny czas spędzała na adoracji Najśw. Sakramentu. Bliskie jej sercu były sprawy Zgromadzenia, Kościoła i Polski. Zmarła po kilkudniowej zaledwie chorobie (zaburzenia krążenia i obrzęk płuc). Do końca wiernie wypełniała obowiązki, służąc innym z dobrocią i miłością. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.