Córka Jana i Michaliny z d. Kłopockiej. Pochodziła z rodziny robotniczej. Do szkoły uczęszczała pod zaborem niemieckim. Mając 26 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. Kandydaturę odbywała w domu poznańskim, postulat w Ozorkowie. W 1929-1930 przebywała w nowicjacie w Pniewach i złożyła śluby zakonne. Następnie powróciła do Ozorkowa. W latach okupacji niemieckiej, kiedy Niemcy zajęli dom w Ozorkowie, pracowała przez 4 miesiące u miejscowych gospodarzy, a potem wyjechała do Sieradza. Tam do końca wojny pracowała w kuchni szpitala wojskowego. W IV 1945 została skierowana do Łodzi. Przebywała w następujących domach: Łódź - dom przy ul. Obywatelskiej (1945-1946 i 1950-1957), przy ul. Czerwonej (1946-1948) i przy ul. Rzgowskiej (1948-1950). Lata 1957-1961 spędziła w Kielcach na Baranówku. Następnie przebywała na Grabówce, pracując w 1961-1964 w stołówce "Caritas", a potem, do I 1974, w domu. W I 1974 przyjechała do Kazimierza i pozostała tam do śmierci. Przez całe życie służyła Bogu i Zgromadzeniu pracą w kuchni. Była zdolną kucharką, umiała dostrzegać potrzeby zarówno sióstr, jak i osób, które korzystały z posiłków. Przede wszystkim jednak troskliwie dbała o wyżywienie dzieci przedszkolnych. Była dobra i życzliwa dla wszystkich. Kochała Zgromadzenie i cieszyła się własnym powołaniem. Swój życiorys zakończyła słowami: Dzięki dobremu Bogu wszędzie jest mi dobrze, wszędzie jestem szczęśliwa, bo wszędzie mogę służyć Jezusowi. Nie narzekała na liczne dolegliwości, związane z wiekiem i poważnymi schorzeniami kręgosłupa. Rozumiała wartość ofiary i wyrzeczenia w życiu zakonnym. Pracowała dla Boga samego, oczekując od Niego nagrody, obiecanej tym, którzy wytrwają do końca w Jego miłości. Po wieczną nagrodę odeszła w 88 roku życia i w 62 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Kazimierzu k. Łodzi.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.