Córka Stanisława i Barbary z d. Markowicz. Pochodziła z rodziny rolniczej. Do Zgromadzenia wstąpiła w Danii, mając 28 lat. W Alborgu odbyła kandydaturę i postulat. W 1921 przyjechała z grupą dzieci i sióstr do Polski. Za zgodą Matki Założycielki pojechała do sióstr urszulanek w Krakowie, skąd 21 IV 1922 powróciła do Pniew. Tam 15 VIII 1922 została przyjęta do nowicjatu, który ukończyła w Sieradzu, składając śluby zakonne. W Sieradzu była długoletnią zakrystianką. W 1932-1938 przebywała w domu w Warszawie przy ul. Gęstej, gdzie również zajmowała się kaplicą. W 1938 powróciła do klasztoru w Sieradzu. Przeżyła tam lata okupacji niemieckiej, pracując w pralni. Zajmowała się również wypiekiem opłatków, które siostry w okresie Bożego Narodzenia wysyłały w paczkach jeńcom i więźniom, i w które zaopatrywały także mieszkańców Sieradza. Kiedy zaczęła chorować na serce, pomagała w tkalni. Była osobą skupioną i rozmodloną, pracowitą i uczynną, dobrą i wyrozumiałą dla innych. Zmarła prawie nagle. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.