Córka Michała i Rozalii z d. Kuś. Pochodziła z rodziny rolniczej. Do Zgromadzenia wstąpiła w Pniewach, mając 26 lat, i 3 VI 1926 została posłana do pracy w domu dziecka w Goździchowie. Tam odbyła kandydaturę i postulat. Do nowicjatu została przyjęta 15 VIII 1929 w Pniewach, a II rok nowicjatu spędziła w Łodzi, pracując w III Miejskim Domu Wychowawczym przy ul. Kopernika. Śluby zakonne złożyła w Pniewach, następnie przebywała w: Arturówku k. Łodzi (1929-1931), Łęczycy (1931-1934), Łodzi na ul. Obywatelskiej (1934-1936), Męce-Borku k. Sieradza (1936-1945), Brwinowie (1945-1946), Chylicach (1946-1948) i warszawskich Młocinach (1948-1965). Była człowiekiem rozmodlonym, pogodnym i wesołym. Darzyła otoczenie nie tylko uśmiechem, ale i dobrocią serca. Pracowita i gospodarna, nie potrafiła odmówić usługi. Swym dowcipnym opowiadaniem rozweselała siostry, zwłaszcza w czasie wspólnych rekreacji. Przez całe życie zakonne pracowała w kuchni. Czyniła to z poświęceniem, mimo iż cierpiała na wiele dolegliwości. Kiedy praca w kuchni była dla niej już za trudna, pomagała w szwalni. Pracy jej rąk towarzyszyła zawsze modlitwa, zwłaszcza za dusze w czyśćcu cierpiące. Często też wspominała osoby zmarłe i zachęcała innych do modlitwy za tych, którzy już odeszli. W X 1965 znalazła się w szpitalu, gdzie musiała - po raz 9 w życiu - poddać się operacji. Tym razem było to usunięcie nowotworu. Bardzo cierpiała, ale cierpienia ofiarowała za Sobór Watykański II, za Kościół i za Zgromadzenie. Zmarła 2 XI, w dniu wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych, w czasie dziękczynienia po Komunii św. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.